Rosa ,μπορεί να ισχύουν αυτά που λες αλλά κατα τη γνώμη μου αυτο που ίσως σηνεβη ειναι οτι ο ανθρωπος μπήκε μετά απο κάποια ηλικία σε ένα αυτοματαιωτικό mode,η αυτοπεποίθηση του καταποντηστηκε και αυτό χειροτέρεψε με τα χρόνια.Θυμάμαι φίλη μου να φέρει ως τεράστιο κόμπλεξ οτι ως τα 23 δεν είχε ολοκληρώσει με κάποιον ενώ ήταν ένα άτομο καθ ολα φυσιολογικό ,ενδιαφέρον ,ελκυστικο κτλ.Απλά οσο πιο πολυ περνούσε ο καιρός τόσο πιο πολύ έθετε τον εαυτό της εκτός παιχνιδιού φοβούμενη την κριτική αν αποκάλυπτε την "κατάστασή" της.Ακόμα και φίλες της (καλές μουχρίτσες) της φερόντουσαν σαν να ήταν καποιου είδους εξωτικό είδος ανθρώπου.Για εναν άντρα είναι σίγουρα χειρότερο γιατι η κοινωνία μας τους θέλει και μπηχτες περπατημένους.Αυτό που με φρικάρει είναι οτι όλη η οικογένεια καθεται και τον σκέφτεται με κάποιον οίκτο λες και εχει καποια αναπηρία και ποιά θα ειναι αρκετά ψυχοπονιάρα να τον πάρει με αυτο το κουσούρι.Επίσης πρεπει και ο ιδιος να εχει βαλει και μια ταμπέλα νεον πανω στο κεφάλι του ωστε να αποκαλύπτει το "κουσούρι" του στο πρώτο ραντεβου.Να μην μιλησω για τη νυφη που το διαλαλεί.Δηλαδή αν εγω εχω εναν αδερφο μπορεί η νυφη μου να ερθει να μου πει "αχ τι τραβάω με ξεπάτωσε χθές ο αδερφός σου " ,χωρίς να τη θεωρήσω τουλάχιστον χαζοβιόλα?
