Οπότε Aphelia θα χρησιμοποιήσω τα λόγια σου".... αν κάποιος δεν μπορεί καθόλου να το ελέγξει (ενν. τη σεξουαλική επιθυμία), του στυλ με το που παρουσιάζεται βγαίνει κυριολεκτικά στον δρόμο και ψάχνει κάποιον να εκτονωθεί χωρίς να σκεφτεί συνέπειες, τότε ναι, θα τον χαρακτήριζα αδύναμο. .... η βιολογική ανάγκη δεν είναι αδυναμία, το πως την διαχειριζόμαστε μπορεί να θεωρηθεί αδυναμία, ανάλογα με το πόσο σημασία δίνουμε σε άλλες ιδιότητες, όπως την επιβολή του πνεύματος. Νομίζω ότι οι περισσότεροι μπορούμε να ασκήσουμε ένα επίπεδο ελέγχου σε αυτό, δεν είμαστε τελείως έρμαια (όπως μπορούμε να ασκήσουμε έλεγχο στον θυμό, κλπ)." για να πω έχει απόλυτο δίκιο η mitsi, και όσοι εδώ μέσα επιμένουν ότι "αυτό δεν γίνεται, είναι απλά ένα κατασκεύασμα του μυαλού τους λόγω διαφόρων πατριαρχικών ή άλλων κοινωνικών λόγων"Αν κάποιος δεν μπορεί να ελέγξει τη βιολογική του ανάγκη αλλά θέλει, προσπαθεί να το κάνει. Αυτός που δεν προσπαθεί και αφήνεται έρμαιο, θα χρησιμοποιήσει ευχαρίστως όλους τους λόγους που του δίνει η κοινωνία και η πατριαρχία για να το δικαιολογήσει:Σαν άντρας που είναι δικαιούται να το χώσει για να ανακουφιστεί και η κοινωνία δε θα του πει ότι είναι τσούλα, δε θα τον κατηγορήσει, επειδή λόγω φύλου οφείλει να ελέγχει τις ορμές του. (Δεν οφείλουν όλοι οι άνθρωποι να ελέγχουν οποιαδήποτε ορμή τους;)Γιατί αλλιώς πρέπει να το ψάξει. Κι όλοι ξέρουμε τι είναι πιο δύσκολο.Αυτός που προσπαθεί να το ελέγξει, σίγουρα θα αποτυγχάνει μέχρι να το καταφέρει. Θα απογοητεύεται και θα νιώθει μαλάκας. Και μπορεί να είναι αυτός που θα πει σε κάποια ότι "δεν σου αξίζω, είμαι μαλάκας, φύγε" και θα φαίνεται από τις περιπτώσεις που έλεγε (σωστά) η Καραβάν' σε άλλο σχόλιο αλλά δε θα είναι. Για να ξεχωρίσει κανείς ποιος αδύναμος στ'αλήθεια προσπαθεί και ποιος το παίζει έρμαιο των παθών αλλά ευχαρίστως τ'απολαμβάνει, πρέπει ο ίδιος να μην είναι αδύναμος. Και τότε μπορεί ίσως και να βοηθήσει.