Διαυγής κρίση, Maggie.Λοιπόν, το φετινό MasterChef εξελίχθηκε σταθερά σε βαθύ λαρύγγι των ριάλιτι. Έχω παρακολουθήσει και αν έχω παρακολουθήσει, άνετα και εν πλήρει συνειδήσει, βαριά σκληροπυρηνικά και βίαια ριάλιτι αλλά σαν και αυτό κανένα. Πρώτη φορά που ώρες ώρες αισθανόμουν δυσκολία να συνεχίσω να παρακολουθώ, μου γεννιόταν μια εσωτερική πίεση (κάτι δεν πήγαινε καλά..). Ο λόγος είναι ότι σου ασκεί τεράστιες δόσεις ψυχολογικής βίας, αλλά το κάνει κάτω από τον - κουρελιασμένο σαφώς πλέον, πλην όμως chic! - μανδύα ενός καθωσπρέπει διαγωνισμού μαγειρικής. Και, μολονότι η επίφαση αυτή δεν πείθει κανέναν τηλεθεατή πια (εξαιρώ τους φανατισμένους με κάποιον παίκτη/κριτή προφανώς), παρόλα αυτά αυτή υπάρχει εκεί, στη μαρκίζα, με μεγάλα περιστρεφόμενα γράμματα που αναβοσβήνουν, και αυτό μόνο του καθώς φαίνεται είναι αρκετό για να χρησιμοποιείται ανέμελα, έστω και έτσι, απολύτως λούμπεν, όπως εμφανίζεται, ούτως ώστε οι υπεύθυνοι αυτής της αθλιότητας να επικαλούνται για το προϊόν τους αξίες που στην πραγματικότητα ούτε με το κυάλι δεν τις βλέπουν (και ασφαλώς σε καμία των περιπτώσεων δεν τους αφορούν). Η απόδειξη πως μια ιλουστρασιόν επιφάνεια εξακολουθεί να αρκεί για μια -όχι αμελητέα- μερίδα πληθυσμού ως κολυμπήθρα για να αναβαπτίζονται, να ξεπλένονται και να αθωώνονται θεάματα 100% ακατάλληλα (μια από τις ελάχιστες φορές που εγώ θα έλεγα επικίνδυνα) για ανήλικους. Μην σου πω δηλαδή και για κάποιους ενήλικες...