Πάντα πίστευα ότι τα μικρά στην Αγγλία είναι απόλυτα εξοικειωμένα με την ιδέα της εξόδου και διαφορετικού περιβάλλοντος με άλλους κανόνες από του σπιτιού, ακριβώς επειδή οι γονείς τα παίρνουν μαζί τακτικά. Επομένως όχι τόσο γκρινιάρικα και με την ικανότητα να καθήσουν ήσυχα για μια-δυο ώρες, αν τα απασχολήσεις δημιουργικά. Σίγουρα με τον σύντροφό μου δεν έχουμε την ευκολία της γιαγιάς να κρατήσει το μωρό. Οπότε αν θέλουμε να βγούμε θα το πάρουμε μαζί. Στην Ελλάδα, δεν θα το πάρουμε σε κλειστό χώρο, λόγω τσιγάρου, θα βγούμε αλλά θα καθήσουμε έξω. Πραγματικά είναι πάντα ζεστότερα από ό,τι εδώ, που τη βγάζω βόλτα συνέχεια, ανάλογα ντυμένη - ακόμη και στο καταχείμωνο είναι σαν αγγλικό φθινόπωρο!ΑΛΛΑΔεν σημαίνει ότι θα ακολουθεί το μωρό το δικό μου πρόγραμμα. Ευτυχώς της αρέσει το καρότσι και νανουρίζεται. Οπότε για να βγω θα ακολουθήσω εγώ το δικό της. Την ώρα ύπνου θα γίνει μια σύντομη διαδικασία ύπνου, κανονικά με πιτζάμες και υπνόσακο, και θα πάει για ύπνο. Θα κοιμηθεί όσο είμαστε έξω, θα προσπαθήσω να την πάω με τα πόδια σπίτι αν γίνεται αλλά μια χαρά μεταφέρεται και στο κάθισμα αυτοκινήτου χωρίς να ξυπνήσει τελείως, και μετά κατευθείαν στο κρεβάτι της στο σπίτι. Εννοείται ότι δεν θα πάω για clubbing και γενικώς εδώ δεν παίζει μουσική στο τέρμα σε μέρη που βγαίνουμε. Επίσης από την αρχή μου είχαν συστήσει η μαίες να τη συνηθίσω να κοιμάται σε θορυβώδη περιβάλλοντα, να παίζει μουσική σε νορμάλ επίπεδο, να μιλάμε κανονικά γύρω της όταν κοιμάται. Γενικώς ότι αν συνηθίσεις κάποιον στην ησυχία θα θέλει πάντα ησυχία για να κοιμηθεί, ενώ η βαβούρα τα νανουρίζει κιόλας. Ακόμη, το βράδυ θέλει χαμηλή μουσική για να αποκοιμηθεί, ή να της διαβάζω. Και ναι, υπάρχει τακτική και συνήθεια που βοηθούν, αλλά αναγνωρίζω ότι είμαι πολύ τυχερή επίσης.