Θα συμφωνήσω μαζί σας, κι εγώ σπούδασα κι έκανα μεταπτυχιακό σε αντικείμενο που λατρεύω αλλά που για προσωπικούς λόγους δεν θέλω να ασκήσω σαν επάγγελμα. Η παρεμφερής κατεύθυνση που θα έπαιρνα δυστυχώς δεν ήταν δυνατή όταν κοιτούσα για δουλειά, και έκανα επιλογή μου την ετεροαπασχόληση. Αυτό θα ήθελα να πω στη Χρυσούλα της ερώτησης 1, και στον Vasilis21: μη το σκέφτεστε σαν "έστω και ως ετεροαπασχολούμενος". Αυτό είναι συμβιβασμός και έχει γεύση πικρή. Σκεφτείτε τι θα σας άρεσε να κάνετε που έχει πιθανότητες να βρείτε, και όπου οι σπουδές θα χρησιμεύσουν σαν γενική παιδεία και προσδίδοντας κριτικό φίλτρο, καλούς επαγγελματικούς τρόπους, κατανόηση των ελιγμών και της δικτύωσης που χρειάζεται, καθώς και την απαραίτητη σοβαρότητα προς το επαγγελματικό αντικείμενο. Μια πατίνα μόρφωσης και επαγγελματισμού που είναι φοβερά αποτελεσματική καθώς χαρίζει αυτοπεποίθηση και καλές σχέσεις με τους συναδέλφους. Δυστυχώς στην Ελλάδα η ετεροαπασχόληση έχει ένα γερό στίγμα, αλλά μπορεί να αρχίσει κανείς με τη "μετάφραση" - απόδοση με επαγγελματικούς όρους των δεξιοτήτων που απέκτησε στη διάρκεια των σπουδών ή και της ακαδημαϊκής καριέρας. Πχ. οι ικανότητες που χρειάζεσαι να αναπτύξεις ώστε να εκπονείς εργασίες με συμφοιτητές, ειδικά αν αναλαμβάνεις ηγετικό ρόλο, έχουν αντίκρισμα σε project management. Υπάρχουν πολλά sites ειδικά σε Αγγλία/Αμερική για το πώς να γράψεις βιογραφικό, και πώς να πλασάρεις δεξιότητες που απέκτησες σε άλλο τομέα ώστε να είσαι επιτυχής σε αυτόν που θέλεις - εφόσον πραγματικά διαθέτεις τα εφόδια βέβαια!