#1. Να την ρωτήσεις αν αυτή θα μπορούσε να μειώσει στο μισό την ποσότητα που τρώει αυτή τη στιγμή για τα επόμενα 2 χρόνια. Να κάτσει δηλαδή να βρει τρόπους, μεθόδους και εναλλακτικά φαγητά από αυτά που έχει συνηθίσει ώστε να μπορεί θερμιδικά να μειώσει στο μισό τις θερμίδες που λαμβάνει αλλά να μην πεθαίνει ταυτόχρονα της πείνας και να μην νιώθει μόνιμα στερημένη, ανά πάσα στιγμή, κάθε μέρα, για 2 χρόνια που χρειάζεται τουλάχιστον για να χάσει κάποιος 40 κιλά. Η ποσότητα που τρώει αυτή τη στιγμή είναι κανονική για αυτή, αλλά το πρόβλημα είναι ότι για το σώμα σου και το μυαλό σου, κανονικές είναι και οι ποσότητες που τρως τώρα εσύ (στο τι έχει συνηθίσει και τι εκκρίνει ως προς αυτές τις ποσότητες). Να της εξηγήσεις πως είναι όταν πας κόντρα σε έναν εθισμό, σε κάτι που το σώμα έχει συνηθίσει με αυτόν τον τρόπο να λαμβάνει ντοπαμίνη, και είναι λες και ουρλιάζει το μυαλό μέσα σου και είσαι σε κατάσταση πανικού, λες και θα πεθάνεις. Το ότι δεν αντέχεται να νιώθει κάποιος στέρηση και πίεση συνέχεια, ειδικά όταν συντρέχουν και άλλοι λόγοι που τον στρεσάρουν. Ότι οι συνήθειες είναι πολύ ισχυρές.Θα μπορούσα να πω και άλλα πολλά. αλλά το ζήτημα είναι το εξής. Όλα αυτά μπορεί να ισχύουν, αλλά αν τα προβάλλεις ως δικαιολογίες προς τον εαυτό σου, τότε θα συνεχίσεις έτσι και ακόμα χειρότερα για όλα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής σου, όπως έχω δει άλλους να το κάνουν και σε ένα βαθμό κι εγώ.Μόνο αν βρεις λύσεις στο κάθε ένα που σε επηρεάζει θα μπορέσεις να ξεφύγεις από τον φαύλο κύκλο. Εγώ π.χ. δεν αντέχω να νιώθω στερημένη και έπρεπε να βρω έναν τρόπο διατροφής, που θα ακολουθώ για πάντα, με τον οποίο δεν νιώθω στέρηση. Συνειδητοποίησα ότι αν θέλω να είμαι ένας κανονικός σε κιλά άνθρωπος, θα πρέπει να τρώω και σαν τέτοιον. Έπρεπε να αποδεχτώ ότι οι συνήθειες διατροφής μπορούν να αλλάξουν και είναι απλά θέμα ανατροφής, κουλτούρας και ευκολίας στο τι τυχαίνει να ισχύει για μένα. Άρα θα έπρεπε να βρω τρόπους να τις αλλάξω σταδιακά και χωρίς να νιώθω πίεση και να βρω αυτές που μου ταιριάζουν (δεν μπορώ π.χ. να τρώω συχνά μέσα στην ημέρα, με τρελαίνει) και να με βολεύουν όσο γίνεται. Έπρεπε να μάθω να συγχωρώ τον εαυτό μου, αν δεν ακολουθούσα τέλεια τον νέο τρόπο διατροφής. Το σημαντικότερο, έπρεπε να ακούσω το σώμα μου και να καταλάβω τις αντιδράσεις του. Έπρεπε να αρχίσω να ακολουθώ διατροφή χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη για να μην έχω τις λιγούρες και την αίσθηση ότι θα πεθάνω κάθε φορά που κατέβαινε το ζάχαρο απότομα στο αίμα μου. Όταν κόβεις τη ζάχαρη και τους σύνθετους υδατάνθρακες (3 μέρες για να φύγουν τα συμπτώματα στέρησης) μετά δεν έχεις επιθυμία για αυτά. Βρήκα τρόπους να ικανοποιώ την ανάγκη μου για σοκολάτα χωρίς να τρώω σοκολάτες (ωμό ανεπεξέργαστο κακάο χωρίς ζάχαρη στο πρωινό). Άλλαξα την οπτική γωνία μου, π.χ. δεν μου αρέσουν οι σαλάτες και τώρα είναι ευγνώμων να τρώω κάθε μέρα μία πράσινη ωμή σαλάτα μετά το κυρίως γεύμα γιατί εξαιτίας αυτών μπορώ να φάω μακαρονάδες και τα περισσότερα φαγητά που μου αρέσουν χωρίς να πεινάσω, για περισσότερες ώρες από αν τα έτρωγα χωρίς αυτές. Αλλά δεν ετοιμάζω ποτέ σαλάτα, παίρνω έτοιμες και πλυμένες από το σούπερμάρκετ, γιατί όποτε έχω πει ότι θα πλύνω και κόψω τα λαχανικά καταλήγω να μην το κάνω, άρα έπρεπε να βρω τον τρόπο που μου ταιριάζει εμένα. Συνειδητοποίησα ότι έχουν δίκιο στις βόρειες ευρωπαϊκές χώρες και τρώνε ένα κυρίως γεύμα την ημέρα και τα υπόλοιπα είναι ελαφριά. Χρειάζεται να κατανοήσεις για τα φαγητά πόσες θερμίδες έχουν, τι προκαλούν στο σώμα και το μυαλό σου (π.χ. όταν σκέφτεσαι, το μυαλό καταναλώνει πολλούς υδατάνθρακες και θα ουρλιάζει ότι θέλει κι άλλους), πόσο σε κάνουν να νιώθεις χορτασμένος, σε πόσες ώρες μετά θα πεινάσεις, αν χρειάζεσαι όλο και περισσότερες ποσότητες για να λάβεις την ντοπαμίνη που χρειάζεσαι, κλπ.Πιάσε όλους τους λόγους λοιπόν που πιστεύεις ότι σε εμποδίζουν και βρες μόνος σου πως να τους λύσεις. Δυστυχώς, το να μας πούνε οι άλλοι έναν απλοικό τρόπο, δεν λύνει τα σύνθετα ζητήματα που ισχύουν για εμάς, το σώμα μας και το μυαλό μας.
