Μάτια που δεν βλέπονται....ισχύει και για τις φιλίες. Όταν ο άλλος βρίσκει δουλειά και μια νέα ζωή εκεί που έχει πάει δύσκολα κοιτάζει πίσω του. Αν το σκεφτείς λογικά τι κοινά σημεία μπορεί να έχεις με έναν άνθρωπο που ζει πλέον εκτος ελληνικής πραγματικότητας και έχει πιέσει και τον ίδιο του τον εαυτό για να προσαρμοστεί στη νέα ζωή και να ξεχάσει την παλιά; Ίσως να μη θέλει να θυμάται την εδώ ζωή του (γιατί για να αναγκαστεί να φύγει μάλλον δεν πέρναγε και τόσο καλά) και να τράβηξε μια γραμμή. Όταν η μέρα του στη χώρα που ζει είναι γεμάτη από ενδιαφέροντα μια καλή δουλειά νέες γνωριμίες και δραστηριότητες δύσκολα θα γυρίσει στο σκάηπ για να μιλήσετε να πείτε τι δηλαδή; πως περνάγατε εδώ; Σίγουρα σε ενοχλεί απλά μπορεί να αποτελέσει και μάθημα ότι τελικά ο καθένας για τον εαυτό του.