-Όσα παίρνει ο άνεμος, Margaret Mitchell: "Αύριο, στην Τάρα, θα κάτσω να τα σκεφτώ ένα-ένα. Η αντοχή δε θα μου λείπει τότε. Αύριο, θα δω πως θα μπορέσω να τον κρατήσω κοντά μου. Μέρα είναι κι'αύριο."-Εκατό χρόνια μοναξιάς, Gabriel Garcia Marquez:"Πριν φτάσει στην τελευταία αράδα αράδα ωστόσο, είχε κιόλας καταλάβει ότι δεν θα έβγαινε ποτέ απ' αυτό το δωμάτιο, γιατί η πόλη των καθρεφτών, ( των αντικατοπτρισμών) ήταν προορισμένη να σαρωθεί από τον άνεμο και να εξοριστεί από την μνήμη των ανθρώπων, ακριβώς τη στιγμή που ο Αουρελιάνο Μπαμπιλόνια θα τελείωνε την αποκρυπτογράφηση των περγαμηνών, κι ότι όλα όσα ήταν γραμμένα σ'αυτές ήταν ανεπανάληπτα, γιατί ράτσες καταδικασμένες σ'εκατό χρόνια μοναξιάς δεν είχαν δεύτερη ευκαιρία πάνω στη γη." Υ.Γ: Είμαι η μόνη που διαβάζω πάντα τη τελευταία παράγραφο των βιβλίων από την αρχή; Νομίζω ότι είναι κάτι σαν βίτσιο!