Αγαπητή Λένα.Είμαι η ερωτώσα την ερώτηση 5. Βοήθησες. Πως δεν βοήθησες. Διαβάζοντας την απάντησή σου, μονομιάς, μου πέρασε όλο το παράπονο και ο θυμός που είχα για τους φίλους μου. Δεν είναι λίγο αυτό. Μόνο αυτονόητο δεν θεωρούσα αυτό που απάντησες. Γιατί δεν το σκέφτηκα μόνη μου ότι έτσι έχουν τα πράγματα; Προφανώς, γιατί έτσουζε η απάντηση. Όπως δεν έχει ενδιαφέρον ένα βιβλίο που περιγράφει ευχάριστες καταστάσεις, δεν έχει ενδιαφέρον ένας φίλος που δεν κάνει λάθη. Κάνω λάθη, απλώς τώρα θα τους τα δείχνω κιόλας, για να δουν οτι μπορούν να ακουμπήσουν πάνω μου. Ευχαριστώ τα μέγιστα, Θέμις.