Είναι η τραβηγμένη εκδοχή μιας κοινωνίας που πιστεύει στην παντοδυναμία της επιθυμίας όπως άλλοτε πίστευε στο καθήκον. Και που φυσικά θα ξεπεραστεί από μία επόμενη που θα πιστεύει σε κάτι άλλο. Γιατί όλες αυτές οι έννοιες, και η επιθυμία, και η ευτυχία, είναι δυναμικές. Με τη στενή έννοια των όρων, κάθε φορά που ξεκινάμε να φανταστούμε τον παράδεισο, καταλήγουμε να περιγράφουμε μια κόλαση.