Πόσο αστοιχείωτος μπορεί να είναι ένας πολιτικός, υπουργός εθνικής άμυνας, πόσο μάγκας, νταής, bully αγγλιστί, πόση λίγη τσίπα έχει επάνω του ώστε να εμφανιστεί μια ημέρα μετά στην περιοχή και ενώ στα νεκροτομεία ακόμα δεν έχουν ταυτοποιήσει τους νεκρούς, ενώ ο κόσμος δεν έχει που να μείνει, τι να φάει και πως να ντυθεί, ενώ γονείς ψάχνουν απεγνωσμένα τα παιδιά τους και να ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙ. Να κατηγορήσει, να εναντιωθεί, να αμυνθεί, να επιχειρηματολογήσει εναντίον των πληγέντων. Σε τι κατάσταση ύστατης νιρβάνας μπορεί να είναι και πως γίνεται κανείς να εμπιστευτεί την κρίση ενός τέτοιου ανθρώπου σε οποιδήποτε θέμα, έστω και ασήμαντο. Απόλυτη ντροπή, θράσος, όνειδος. Πως μπορείς αυτή την ώρα να συμπεριφέρεσαι έτσι; Και πως δεν αντιλαμβάνεσαι πως η οργή του κόσμου να έρθει επάνω σου θα είναι απόλυτα δικαολογημένη; Ως πότε θα ανεχόμαστε τους θρασύδειλους, τους ανερχόμενους έρποντας και γλύφοντας; Αυτούς που τρέχουν ως σκλάβοι να σφίξουν το χέρι ξένων πολιτικών αλλά αυτούς που ψηφίζουν και τους πληρώνουν τους μισθούς και τα αυτοκίνητα και το φαγητό τους συμπεριφέρονται κατ'αυτό τον χυδαίο τρόπο στη χειρότερη ώρα τους; Οι παραλληλισμοί με αυταρχικά καθεστώτα είναι πάρα πολλοί. Ο κόσμος κάηκε πριν από 48 ώρες και η απάντηση της ηγεσίας έγκειται στο "εσείς φταίτε." Αίσχος.