Και θυμάμαι τον παππού μου μέχρι τα βαθιά γεράματα στα δύσκολα σημεία του μονοπατιού να κατεβαίνει από το "παιδί "του τον Κάλι και να τον καθοδηγεί χαϊδεύοντας τον,να μην το βαρυφορτωνει και ακόμα και σε γιορτές ή σχόλες να πηγαίνει στο σταυλο για να τον ποτίσει και να τον ταΐσει. Μου 'λεγε "Τάκο να το πονάς το ζωντανό, έχει ψυχή και αυτό "Ποτέ έπαψαν αυτοί οι άνθρωποι να βλέπουν σαν σύντροφο και συνεργάτη το ζώο τους και να το εκμεταλλεύονται απάνθρωπα θυσιάζοντας το στο βωμό του κέρδους; Οι προκάτοχοί τους (γονείς, θείοι )δεν τους δίδαξαν με το παράδειγμά τους το σεβασμό στο ζωντανό; Ότι πολύ σωστα ζητούν οι φιλοζωικές οργανώσεις έχω την αίσθηση ότι παλαιότερα ήταν αυτονόητο στα πλαισια της αγροτικης οικονομίας και χρηστής διαχείρισης των ζωικών και φυτικών πόρων από αμόρφωτους θεωρητικά αλλά σοφούς εμπειρικά και ηθικά αγρότες και αγωγιάτες.