Κοιτώντας τις εξωτερικές γενικές φωτογραφίες, δεν ξέρεις αν πρέπει να χαρείς που ένα τόσο όμορφο κτίριο σώθηκε (όπως και το διπλανό του και το άλλο στην απέναντι γωνία), ή να λυπηθείς για όλα αυτά τα εκτρώματα που χτίστηκαν δίπλα τους, σχεδόν επάνω τους... Πόσο, μα πόσο δύσκολο ήταν (και συνεχίζει να είναι), στους αρχιτέκτονες, να δημιουργούν, τουλάχιστον, κάπως πιο όμορφες, αισθητικά, προσόψεις. Και μέσα, εσωτερικά ας κάνουν ό,τι θέλουν, έστω...Αν ήμουν ένα από αυτούς που έχτισαν τις συγκεκριμένες πολυκατοικίες δίπλα σε αυτά τα κτίρια, τελειώνοντας τις και βλέποντας τις, το πρώτο που θα σκεφτόμουν θα ήταν: «..τι μ@λ@κία έφτιαξα;;;..» και το δεύτερο: «..μήπως να αλλάξω δουλειά καλύτερα;;;»...