Φαντάσου ότι αντικαθιστά με άλλο στόρυ, τον ιερέα, την εκκλησία και ό,τι διαδραματίζεται έκει. Όχι τη δεξίωση που ακολουθεί μετά το μυστήριο. Αλλά εάν θες, σου λέει, διοργανώνω και τη δεξίωση.Αφού έρθει σε επαφή με τους ενδιαφερόμενους και γνωρίσει μερικά πράματα για εκείνους κάθεται και συγγράφει. Τα λόγια που θα ειπωθούν – τα οποία μπορεί να είναι πολλά και διάφορα, όπως τι τους έκανε ν' αγαπηθούν, στίχοι από ποιήματα, όρκοι, και τα οποία μπορεί να τα τερετίζει είτε η ίδια είτε κάποιος συγγενείς ή φίλος, δεν υπάρχει πρωτόκολλο – συγγράφει κσνένα σκερτσάκι που θα παίξουν η νύφη κι ο γαμπρός, αντί του Ησαΐα χόρευε ας πούμε... Βασίζεται στη λογική: Υπάρχουν άνθρωποι που γουστάρουν μία τελετή διάρκειας μιας ώρας πάνω κάτω, δεν τους αρέσει το μπαμ μπαμ του δημαρχείου, πλην όμως δεν επιθυμούν πάρε δώσε με τις θρησκείες. Εκεί που μιλά για το κόστος του θρησκευτικού, δεν κάνει αντιπαραβολή με το κόστος "της δικιάς της τελετής". Της λέει η δημοσιογράφος ότι το 2012 οι πολιτικοί γάμοι ξεπέρασαν σε αριθμό τους θρησκευτικούς, ότι δηλαδή, καλά το σκέφτηκες, ο κοσμός δεν πολυθέλει πλέον να κάνει θρησκευτικό γάμο. Και της απαντά: ε δεν είναι έτσι, μειώθηκαν τόσο πολύ οι θρησκευτικοί επειδή ο κόσμος δεν έχει χρήματα. Αυτό.