Έχω πολλές δυσάρεστες αναμνήσεις από το σχολείο και ιδίως από το δημοτικό. Η χειρότερη έχει να κάνει με το γεγονός ότι μέχρι την τρίτη δημοτικού κανένα από τα παιδία της τάξης δεν ήθελε να κάνει παρέα μαζί μου, οπότε στα διαλείμματα έμενα μόνη μου και κρυβόμουνα σε μια γωνιά για να μη με δει κανένας γιατί ντρεπόμουν πάρα πολύ. Μάλιστα είχα φτάσει στο σημείο να παρακαλάω τη δασκάλα να με αφήνει επιμελήτρια της τάξης για να μην αναγκάζομαι να βλέπω τα υπόλοιπα παιδιά να παίζουν όλα μαζί. Σημειωτέον, η μεγάλη μου αδερφή ήταν στο ίδιο σχολείο με μένα αλλά αρνιόταν να κάνει παρέα μαζί μου, πράγμα που με πλήγωνε ακόμα πιο πολύ. Ακόμα, τα περισσότερα παιδιά της τάξης με κοροϊδεύανε για την εμφάνιση μου (θεωρούσανε ότι δεν είμαι αρκετά όμορφη για αυτούς) και γιατί ήμουν καλή μαθήτρια, ήταν μάλιστα βέβαια ότι οι γονείς μου, μου λύνανε τις ασκήσεις στο σπίτι.Σήμερα ως απόφοιτη παιδαγωγικού, θέλω να προσπαθήσω όσο μπορώ (όταν καταφέρω να μπω σε τάξη) να μην αφήσω κανένα παιδί να βιώσει όσα έζησα εγώ.
