#3 Καλός, πολύ καλός ο σχετικισμός και είναι και αλήθεια. Όταν δυο άνθρωποι μαλώνουνε, και οι δύο έχουν κάποιο σπόρο αλήθειας, και, και οι δύο καταλήγουν να χάνουν το δίκιο τους μέσα από τη συμπεριφορά τους, οπότε πώς να πάρεις το μέρος της μιας ή της άλλης; Η αδερφή σου θέλει να έχει τη ζωή της (θεωρητικά δικαίωμά της), αλλά πληγώνει τη μητέρα σου. Η μητέρα σου ανησυχεί για το παιδί της (επίσης δικαίωμά της), αλλά προσπαθεί να επιβάλλει τη δική της άποψη στη ζωή κάποιου άλλου (και ας είναι η κόρη της). Και εσύ;Για μένα, δύο είναι οι λύσεις. Η πρώτη είναι να φύγεις από όλο αυτό, να πάψεις να ασχολείσαι. Να μη στηρίξεις ή απορρίψεις τη μια ή την άλλη, και να βάλεις ένα ωραίο όριο (στυλ Πόντιος Πιλάτος) "Κοιτάξτε, σας αγαπάω και τις δύο, αλλά επειδή αυτή η κατάσταση δε με αφορά, και δε θέλω να με αφορά, δε θα ξανακάνετε αυτή τη συζήτηση μπροστά μου". Η δεύτερη λύση (που θα ακολουθούσα εγώ) θα ήταν να κάνω στον εαυτό μου τις παρακάτω ερωτήσεις: Μήπως ο φίλος της αδερφής μου είναι *πραγματικά* επικίνδυνος με κάποιο τρόπο για εκείνη; (δηλαδή είναι κακοποιητικός, μπλεκεται με παράνομες δραστηριότητες, δημιουργεί κάποιο πρόβλημα στην αδερφή μου κλπ). Ποιό φαίνεται να είναι το βαθύτερο κίνητρο της μητέρας μου; Πραγματικά δεν τον συμπαθεί (αν όχι, γιατί;), ή απλώς δεν ταιριάζει στις προσδοκίες της; (δηλ. δεν είναι αρκετά πλούσιος, η όμορφος, ή κοινωνικός ή σπουδαγμένος, διάλεξε και πάρε). Ποιό φαίνεται να είναι το βαθύτερο κίνητρο της αδερφής μου; Πραγματικά τον αγαπάει (ή τον θέλει) αυτό τον άνθρωπο, ή απλώς έχει πείσμα, ανάγκη επιβεβαίωσης από τη μητέρα κλπ; Ακούγονται εύκολες οι ερωτήσεις αυτές, αλλά μέσα στο κουβάρι ενός καυγά δεν είναι, για αυτό παρατήρησε προσεκτικά, προσπάθησε να δεις τα πράγματα από απόσταση, και τράβα να "συνετίσεις" αυτή που πραγματικά οφείλει να συνετιστεί.