Δεν εχω παρακολουθησει τις φαρσες του Πανουση, ειχα ακουσει ομως παλια τις φαρσες της Ελληνοφρενειας και, αν δεν κανω λαθος, ηταν οι ιδιοι οι ηλικιωμενοι που επαιρναν τηλεφωνο στο σταθμο για να πουν το μακρυ τους και το κοντο τους και ο φαρσερ τους τρολαρε χοντρα. Αυτο το τρολαρισμα καθοταν πολυ πιο μαλακα στα αυτια του ακροατη, γιατι υπηρχε το αλλοθι του "πηγαιναν γυρευοντας".Στην περιπτωση του Σεφερλη, οι ηλικιωμενοι δεν ειχαν καν την ευκαιρια να μαθουν οτι τους κανουν φαρσα. Μπορει, θεωρητικα, ακομα να αγωνιουν για το σπιτι τους, οχι; Ο Σεφερλης προτιμησε να κοροϊδεψει τον τροπο ομιλιας τους, σα μια υστατη στιγμη να σωσει απο τη μια την κρυαδα του, που δεν εβγαζε γελιο ακομα κι αν την εστιβες με τα δυο χερια, κι απο την αλλη την εικονα του επιτυχημενου γελωτοποιου που νομιζει οτι ειναι.