#3 Αν δεχθουμε τη θεωρια οτι τα παντα στη ζωη διδασκονται, τοτε ριχνοντας μια ματια γυρω μας καταληγουμε στο οτι δε μαθαμε απο μικροι να αγαπαμε το βιβλιο. Τα παιδια που βλεπουν τους γονεις τους να διαβαζουν εχουν μεγαυτερες πιθανοτητες να αγαπησουν τη λογοτεχνια. Ειχε πει καποτε η Μαλβινα ''παραπονιεστε οτι τα παιδια σας δε διαβαζουν. Εχετε βιβλια στο σπιτι; Κατεβαστε απο το σκρινιο τις πορσελανες, τα σεμαιν και τα κρυσταλλα και γεμιστε το βιβλια.''. Οταν η τηλεοραση ειναι ολη μερα ανοιχτη και το μυαλο βλεπει ολη μερα εικονες, γιατι να κουραστει να δημιουργησει νεες, διαβαζοντας ενα βιβλιο; Η δε ποιοτητα των προγραμματων στενευει και αδυνατιζει τοσο πολυ το πνευμα, που πλεον μπορει να αντεξει μονο αναγνωσματα τυπου Δημουλιδου και μεχρι εκει. Σε ο,τι αφορα στο σχολειο, συμφωνω με τις παρατηρησεις της Α, μπα. Ανομως ο δασκαλος η ο καθηγητης ηθελε, θα μπορουσε να ξυπνησει το ενδιαφερον και τη φιλαναγνωσια των μαθητων με χιλιους δυο τροπους. Ενας διαγωνισμος με βραβειο γι' αυτον που θα διαβασει τα περισσοτερα βιβλια ως το τελος της χρονιας, ενα μικρο δρωμενο πανω σε κατι που διαβασε ολη η ταξη, ενα αφιερωμα σε καποιον συγγραφεα και προσκληση του στο σχολειο, ειναι μερικα παραδειγματα. Κυριως ομως, οποιος αγαπα τα βιβλια, μπορει να μιλησει στα παιδια για την αγαπη του αυτη, να δειξει τον ενθουσιασμο του, να τους παρουσιασει ενα βιβλιο λεγοντας τους ποσο τον ειχε συναρπασει κι εξηγωντας παραστατικα το γιατι. Αν δεν υπαρχει το παραδειγμα, ειναι αδυνατον να πεισεις ενα παιδι να ασχοληθει με οτιδηποτε. Συγνωμη για το κατεβατο και υποσχομαι να μην το ξανακανω.