Εξαρτάται από τους όρους διδαχής, τον διδάσκοντα, την όλη δομή του προγράμματος σπουδών. Αν έχεις έναν φιλόλογο ξέπνοο γραφειοκράτη της γραμματικής ή έναν κοινωνιολόγο που επείγεται να ξεμπερδεύει με τον «αστό» Βέμπερ για να συζητήσει για τη νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση, και τα Λατινικά και η Κοινωνιολογία θα γίνονται σκόνη. Θα μετατρέπονται σε κάτι βουβό και άγονο. Πηγή: www.lifo.grSo true... Ήμουν τριτοδεσμίτης. Αγάπησα τα αρχαία από το γυμνάσιο εξ αιτίας της φιλολόγου μας που ήταν πραγματικά εξαιρετική σε ενέπνεε να ασχοληθείς με το μάθημα. Δεν ξέρω αν είναι κατανοητό αυτό αλλά θυμάμαι ότι αργότερα, στο λύκειο, αναλύοντας και μεταφράζοντας αρχαίο κείμενο άρχισα να καταλαβαίνω πιο εύκολα τα μαθηματικά, στα οποία δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός - εκτός από την γεωμετρία που μου άρεσε πολύ. Τα λατινικά τα σιχάθηκα για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Όταν ο καθηγητής παραδίδει το κείμενο με φανερή αδιαφορία, βαρεμάρα και απαξίωση συλλαβίζοντας σχεδόν τις λέξεις σαν να έχει διανοητικό πρόβλημα, δεν έχεις και πολλές επιλογές. Το θυμάμαι σαν χθες:"Ovi-dius po-e-ta in ter-ra Pon-tica e-xu-lat. Epi-stu-las Ro-mam scrip-ti-tat. Epi-stu-lae ple-nae que-re-la-rum sunt.Αυτό ήταν το πρώτο μάθημα. Οι περισσότεροι δεν ξαναπάτησαν. Αρκέστηκαν στην αποστήθιση των φροντιστηρίων...ΥΓ: και πάλι εξαιρετικός.
