Το έπαθα και εγώ τον χειμώνα 2013-2014. Δεν ήξερα ότι λέγεται Burnout!7 στα 7 δουλειά επί 8 μήνες περίπου (2 δουλειές εκ των οποίων ή μία πάρα πάρα πολύ πιεστική και η δεύτερη δεν μου αρέσει καθόλου απλά ΈΠΡΕΠΕ να την κάνω) και για ακόμα 4 μήνες μόνο 5 στα 7 συν 12 ώρες την εβδομάδα φροντιστήριο προετοιμασίας για πανιταλικές εξετάσεις στην αρχιτεκτονική συν διαρκές άγχος καθώς εκτός όλων αυτών που ανέφερα είχα και την πλήρη ευθύνη συντήρησης σπιτιού (ενοίκιο, κοινόχρηστα, ΔΕΗ, νερό, σούπερ μάρκετ) και τα έξοδα του φροντιστηρίου και των παρελκόμενων των εξετάσεων όπως παράβολα μεταφράσεις κλπ κλπ...συν οικονομική βοήθεια στους δικούς μου.πφφφφφφφ. Τώρα που τα σκέφτομαι ήταν πολλά. Πάρα πολλά για 24 χρονών ειδικά..Μετά από όλα αυτά, πετυχαίνω στις εξετάσεις, στην πρώτη επιλογή και από λάθος χάνω την υποτροφία αρά και όλα τα όνειρα μαζί...Αυτό ήταν! Ξεκίνησε με καθημερινό κλάμα, παραίτηση από παντού και από τα πάντα. Για εννιά μήνες. Και ξαναμπήκα σε ρυθμούς απλά γιατί έτσι πρέπει. Δεν με παίρνει αλλιώς.Αλλά ακόμα δεν έχω την ίδια δύναμη-θέληση-όρεξη να κάνω πράγματα όπως έκανα παλιά. Ένιωθα και ακόμα νιώθω ότι άδειασα.. Άσχημο.Βαρύ.Μην τα υποτιμάται αυτά τα πράγματα. Δεν είναι μόδα η όλη ιστορία με την ψυχολογία. Σε αλλάζει και σε βαραίνει. Δεν σε αλλάζει προς το καλό.. :-/