Δεν ξέρω αν τρολάρεις ή αν τα εννοείς σοβαρά. Εσύ στα 12-13 σου έβγαινες μόνος σου σε clubs, bars και σε συναυλίες; Μπράβο, ήσουν πολύ προχωρημένος. Γιατί εμένα σε αυτήν την ηλικία ούτε για καφέ με καμιά συμμαθήτρια δε μου επέτρεπαν οι γονείς μου να βγω (και πολύ καλά κάνανε δηλαδή, τί δουλειά είχα ένα 13χρονο να αρμενίζω στα καφέ και στα clubs;). Εγώ πάντως σε εκείνη την ηλικία μόνο σε κανένα πάρτυ γενεθλίων πήγαινα μόνη μου και πρώτη φορά ήταν τότε που με αφήσανε μόνη μου να πάω σινεμά με μια παρέα τριών κοριτσιών που οι γονείς μου γνώριζαν και, όσο εμείς ήμασταν έξω, oι γονείς όλων μας τηλεφωνιόντουσαν μεταξύ τους για να στηρίζει και να συμβουλεύει ο ένας τον άλλον ούτως ώστε να μας έχουν κάπως διακριτικά κάτω από την επίβλεψή τους ομαδόν.Αργότερα στα 15-16 για κανέναν καφέ αραιά και που. Μετά άρχισαν οι συναυλίες και τα clubs και εννοείται τα κινητά μαζί και το ιντερνετ (που όμως δεν είχες σύνδεση από το τηλέφωνο τότε ακόμα). Υ.Γ. Οι έφηβοι με τους φοιτητές δεν έχουνε καμιά σχέση ως προς το lifestyle τους (τουλάχιστον οι Έλληνες σίγουρα όχι). Δεν ξέρω πώς είναι δυνατόν να τους συγκρίνεις σε αυτόν τον τομέα.Αλλά τηλεοπτικές σειρές (γενικότερα τηλεόραση) βλέπανε σχεδόν όλοι οι φοιτητές που ήξερα (σε Ελλάδα και εξωτερικό). Μην σου πω δηλαδή ότι εγώ ως φοιτήτρια έβλεπα τις λιγότερες από όλους.