#7 Πω πω σκάλωσα, ήταν σαν να έβλεπα την περιγραφή για μια δική μου φίλη! Πρώτα απ' όλα είμαστε κι οι 2 πολιτικοί μηχανικοί, εκείνη όμως έχει την εντύπωση πως κάνουμε τη δυσκολότερη και σημαντικότερη δουλειά όλου του κόσμου, απαξιώνει (μεταξύ αστείου και σοβαρού, αλλά το πιστεύει) σχεδόν όλους τους μη-μηχανικούς ως ηλίθιους. Κατα τα άλλα, η ίδια κατά κοινή ομολογία είναι μια πολύ εμφανίσιμη κοπέλα, η οποία όμως έχει εναποθέσει τεράστια σημασία στην εξωτερική της εμφάνιση, με αποτέλεσμα να ζηλεύει με μίσος οποιαδήποτε άλλη έχει κάτι που εκείνη νιώθει πως της λείπει (ύψος, λεπτότερες γάμπες, πιο μακριά μαλλιά). Δε μπορώ να ξεχάσω μια φορά που καθόμασταν για καφέ, πέρασε από μπροστά μας μια πολύ όμορφη κοπέλα και με ωραίο σώμα. Κι ενώ εγώ την κοίταξα και σκέφτηκα "αχ τι όμορφη", ακούω τη φίλη μου να μουρμουρίζει "πού να πέσεις να σπάσεις τα πόδια σου, α στο διάολο". Το θεώρησε χαριτωμένο και αστείο, αλλά εγώ φρίκαρα. Τελικά, όσο περνούσαν τα χρόνια γινόταν όλο και πιο ειρωνική και κακεντρεχής προς όλους, μέχρι που αργά και σταδιακά την απομακρύναμε όλοι. Δεν ξέρω, νομίζω πως δεν αξίζει να ζούμε σε τέτοιο τοξικό περιβάλλον με φίλους που μας χαλάνε τη διάθεση.