Οταν ένα αναρριχώμενο ολάνθιστο δένδρο έχει γίνει σήμα κατατεθέν για την επιχείρησή σου, δεν το κόβεις παρορμητικά, το σκέφτεσαι πρώτα. Αν όντως η ανάπτυξη του φυτού έβαζε σε κίνδυνο τα θεμέλια, ας ερχόταν ο ιδιοκτήτες σε επαφή με έναν αρχιτέκτονα, τη τοπική αυτοδιοίκηση έναν φορέα που θα διόρθωνε το πρόβλημα χωρίς ριζικές, αστόχαστες λύσεις. Αντ' αυτού χράτς-χρούτς κόψανε το φυτό και ΤΙ ΦΑΝΗΚΕ απο κάτω ; Ακόμη ένα αδιάφορα άσχημο κτίριο, μιά αηδία μέσα στην αχανή Αθήνα.