Δεν «είμαστε», όμως, απαραίτητα ουραγοί σε κάθε δραστηριότητα (ειδικά όταν αλλάζει το γεωγραφικό πλαίσιο, με ότι συνεπάγεται αυτό). Και πάλι έχει ενδιαφέρον ο ρόλος της γλώσσας σε σχέση με την «εν γένει» πρόοδο, αλλά πράγματι κάτι τέτοιο αποτελεί κομμάτι μιας άλλης συζητήσεως.Θα ήταν εξαιρετικό να είμαστε όλοι και όλες ισότιμα πρόσωπα, αλλά και πάλι θα βρίσκουμε εαυτούς εντός κάποιου γενικότερου πλαισίου κοινωνικο-οικονομικής συγκρότησης, είτε βόσκουμε γελάδια ως περήφανοι Μασάι, είτε ζούμε στον ωραίο μας καπιταλισμό, εν Ελλάδι. Αυτά που είχα αναφέρει πιστεύω πως άπτονται τμημάτων της ανάλυσης και των δύο σου points, αλλά για να είμαι ειλικρινής κάτι μού διαφεύγει όσον αφορά στην σύνδεση της αποδοχής (ή όχι) μίας γυναίκας του πατροπαράδοτου ρόλου της στην ερωτική σχέση με το «σεξιστικό» vs «ερωτικό», ως αποδέκτρια, negging.Biased μπορεί να είμαστε αλλά δεν το εννοώ, συγκεκριμένα, με το παρελκόμενο του cast in stone, σταθερού και αμετάβλητου, δύναται να είναι κι ένα σχετικά εξελισσόμενο πράγμα. Επίσης η «στράτευση»-bias-πλαίσιο-επιλογή συμπεριφοράς, μπορεί κάλλιστα να έρχεται σε σύγκρουση με στοιχεία «εγγενή» του default self (αν δεχτούμε ότι υπάρχει κάτι τέτοιο). Και εκεί αξίζει να δει κανείς το κατά πόσο οι συνειδητές «εργασίες» επί του εγκεφάλου μπορούν κάποια στιγμή να αλλάξουν ριζικά κάποια ...ριζωμένα στοιχεία του default (αυθόρμητη σκέψη).Στο τέλος του ποστ σου (χωρίς να το αναμένω, όπως όταν κάποιος κοιτά με επιμονή το κείμενο μίας αφισέτας, από κάποια απόσταση στο δρόμο και ξαφνικά γλίστρα πάνω σε μία μπανανόφλουδα, έτσι κι εγώ γλίστρησα πάνω στις) ...ορμόνες;