#2Η ετοιμολογία(αν ευσταθεί τέτοιος όρος)εξαρτάται πάντοτε απο το περιεχόμενο των συζητήσεων.Πώς μπορεί να είναι κανείς ετοιμόλογος σε μια συζήτηση η οποία επικεντρώνεται σε ενα πολυσύνθετο θέμα;Μπορεί ανα πάσα στιγμή, και πάραυτα, να ανασύρει απο τη μνήμη του πλήθος γνώσεων και πληροφοριών,να προβαίνει σε συνδυαστικές και αναλυτικές ικανότητες και, παράλληλα,προκειμένου να είναι πειστικός,να χρησιμοποιει(ξανακάνοντας επίκληση της μνήμης του)τα κατάλληλα γλωσσικά μέσα;Κομμάτι δύσκολο,ακατόρθωτο μάλλον...Πολλές φορές έχουμε γίνει θύματα κωλοπετσωμένων συνομιλητών,των οποίων τα λεγόμενα,οταν η συζήτηση ξεστρατίζει σε αμπελοφιλοσοφικά ιδίως μονοπάτια,να εξαντλούνται στη χρήση γερά απομνημονευμένων γνωστών τσιτάτων και χρησμών.Με το στόμα χάσκον,το αυτί σε εγρήγορση,και με μάτι γουρλωμένο(Μπελούτσι και Κλούνεϊ θα ζήλευαν τέτοιες επιδόσεις)εκλαμβάνουμε την αφόρητη κοινοτοπία(με σοφιστικέ,ομως,τρόπο εκφρασμένη) του πνευματικού μας καπάτσου, ως την πιο εμβριθή και ευφυή απάντηση...