#6 Δεν κατάλαβα αν το κενό που νιώθεις προκύπτει από μέσα ή απ' έξω. Αν δηλαδή δεν καλύπτεσαι εσύ με τα δεδομένα της ζωή σου και βαριέσαι να ζεις (έτσι), βαριέσαι τον εαυτό σου δηλαδή, ή αν η σύγκριση που κάνεις με το στενό περιβάλλον σου σου προκαλεί έναν αβάσταχτο καημό λόγω της υπεροχής των φίλων σου σε ορισμένους κοινωνικούς δείκτες. Τα έχεις διαχωρίσει αυτά τα δύο; Ποιό από αυτά φταίει; O τρόπος που ανοίγεις το γράμμα σου με προδιαθέτει να υποθέτω το δεύτερο.Στην πρώτη περίπτωση, να συνεχίσεις την ψυχοθεραπεία - αφού κάνεις ήδη. Να επικεντρωθείς και να βελτιωθείς σ' αυτήν τη διαδικασία έτσι ώστε να σου αποφέρει οφέλη. Να εξερευνήσεις το κενό και τις αιτίες του έτσι ώστε μετά να αρχίσεις να το γεμίζεις. Αλλιώς, γιατί την κάνεις (την προσωπική δουλειά με τη βοήθεια ειδικού); Στη δεύτερη περίπτωση, πάψε να συγκρίνεσαι. Και να αποφεύγεις όποιον λειτουργεί έτσι ανταγωνιστικά σε ανθρώπινο επίπεδο. (Αν ήσουν μέλος της παρέας μου, θα σε απέφευγα.) Τί δουλειά έχει η αυτοεκτίμησή σου και η αυτοκριτική σου με τα ταλέντα της φίλης σου τάδε και την (υποθετική) αταλαντοσύνη του δείνα; Τί δουλειά έχουν οι κατακτήσεις της μιας φίλης σου, οι ερωτικές σχέσεις του κύκλου σου με τις δικές σου ερωτικές απογοητεύσεις; Eσύ είσαι μια άλλη προσωπικότητα με άλλες δυνατότητες και άλλες ικανότητες, άλλα χαρίσματα/προτερήματα και μειονεκτήματα/ελλείψεις, άλλες προοπτικές, άλλα ενδιαφέροντα, άλλα προβλήματα, άλλες ορίζουσες γενικά. ΔΙΚΑ ΣΟΥ και αυτά που έχεις και αυτά που δεν έχεις. Μάθε να αποδέχεσαι και τις δύο κατηγορίες γιατί αυτές συνιστούν εσένα. Αλλιώς, θα ήσουνα μια άλλη. Και αυτό, Ό, ΤΙ και να κάνεις, δε γίνεται.
