Συμφωνώ με όλα όσα γράφεις, τα έχω σκεφτεί, τα σκέφτομαι, τα κουβεντιάζω. Μέσα σε όσα περιγράφεις ξέχασες το σημαντικότερο απ' όλα το οποίο αποτελεί την καλύτερη «ασπίδα» και εφόδιο για έναν ομοφυλόφιλο. Την αποδοχή του από την ίδια του την οικογένεια, τους άμεσα οικείους του, κυρίως τους γονείς του και τα αδέρφια του, αν έχει αδέρφια.«Ο κόσμος νομιζει οτι γκέι είναι καποιοι ελαχιστοι της τηλέορασης και του θεάματος. Για να ξέρουμε για τι μιλάμε...».Δεν νομίζω πως ισχύει αυτό. Ο κόσμος γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι οι γκέι δεν είναι κάποιοι ελάχιστοι. Είναι πια διακριτοί και αντιληπτοί από μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας μας. Σε αυτό συνέβαλε πολύ σημαντικά, τις τελευταίες δεκαετίες, η μεγάλη, συλλογική προσπάθεια, κυρίως από τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους, με διάφορους τρόπους, άλλους σωστούς, άλλους λιγότερο σωστούς, της διεκδίκησης των αυτονόητων και αυτοδίκαιων δικαιωμάτων τους. Το πρόβλημα όμως δεν είναι ποσοτικό (ελάχιστοι, περισσότεροι ή πολύ περισσότεροι), αλλά ουσιαστικό και αφορά την αποδοχή τους, όσοι και αν είναι. «Πολλοί στρέιτ συμπολίτες μας δεν καταλαβαίνουν για τι πραγμα μιλάμε. Φυσικά δε μιλάμε για τα 20 λεπτα σεξ που κάνουμε στο κρεβατι μας».Πόσο δίκιο έχεις! (Και θα πρόσθετα, όχι μόνο στο κρεβάτι μας...). Είναι τραγικό αυτό, να συσχετίζεται η ομοφυλοφιλία μόνο με το σεξ και τίποτα άλλο. Αν είναι δυνατόν! Σαν να μην αναφερόμαστε σε ανθρώπους με όλες τις υπόλοιπες συναισθηματικές και ψυχικές ανάγκες, παρά μόνο σεξ. Μηχανές του σεξ χωρίς καμία άλλη ψυχοσωματική ανάγκη. Τραγικό!Εδώ, σήμερα, ένα τεράστιο ποσοστό (κάθε ηλικίας), δεν μπορεί, δεν δέχεται, του είναι ακατανόητο το γεγονός πως μπορεί να υπάρξει ειλικρινής, αγνή φιλία μεταξύ των δύο φύλων. Αντρών και γυναικών. Και περιμένουμε από όλους αυτούς να κατανοήσουν την ομοφυλοφιλία;...Τι τόσο απερίσκεπτα και ρηχά υποστηρίζουν; Πως όοοχι μεταξύ γυναικών και αντρών υπάρχει μόνο η υποβόσκουσα επιθυμία για σεξ και πως δύο ετερόφυλοι φίλοι αποτελούν εν δυνάμει δύο εραστές. Φυσικά σε κάποιες περιπτώσεις και κάτω από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες συμβαίνει και αυτό. Δηλαδή μία φιλία να εξελιχτεί σε ερωτική έλξη ή δεσμό. Όμως ΔΕΝ συμβαίνει μόνο αυτό. Κάτι που μπορεί, απολύτως φυσιολογικά, να συμβεί και μεταξύ ομοφυλων φιλικών σχέσεων, αλλά ΟΧΙ μόνο αυτό...Ο περιρρέον ερωτισμός μέσα στις κοινωνικές-διαπροσωπικές σχέσεις συμβαίνει, υπάρχει και είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό και τεκμηριωμένο από τις ψυχοκοινωνικές επιστήμες. Περιρρέον ερωτισμός ο οποίος υπάρχει στις ετερόφυλες φιλίες ή σχέσεις, όπως και στις ομόφυλες φιλίες/σχέσεις χωρίς αυτό να σημαίνει, σε όλες τις περιπτώσεις, την εκδήλωση ερωτικής επιθυμίας ή έλξης. Κάτι που ούτε αυτό το δέχονται ως αβάσιμο και πλήρως παρεξηγήσιμο όσοι περιέγραψα λίγο πριν και κλείνοντας, άντε να τους εξηγήσεις τι εστί άνθρωπος...