Η απάντηση είναι: η Αριστερά της παραγωγής. Μια Αριστερά που, χωρίς να βρίζει τους δημοσίους υπαλλήλους, θα ενδιαφερθεί για την αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού. Μια Αριστερά που θα κάνει μεν αναδιανομή, αλλά θα επικεντρωθεί στην παραγωγή νέου πλούτου.Ο Τσίπρας έδειξε πως έχει κάποιες δυνατότητες. Από τη διαμαρτυρία μπόρεσε να πάει ένα βήμα παρακάτω. Απομένει η κατάλληλη πίεση από εμάς που θα τον οδηγήσει σωστά. Γιατί να το δούμε και ανάποδα. Ποιο Κέντρο; Ποια αστική τάξη; Άστα να πάνε.