τον είχα γνωρίσει και εγώ ως καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αρχές του 2000. Εϊναι αλήθεια ότι στο μάθημά του το αμφιθέατρο γέμιζε, ενώ ήταν επίσης γνωστός και για την προσεγγισιμότητά του (ήθελες πχ να δεις κάτι στο γραπτό σου ή να τον ρωτήσεις κάτι για το μάθημα). Το διάλειμμα το έτρωγε όχι για να ξεκουραστεί ή για να φάει κάτι, αλλά για να συζητήσει με τους φοιτητές που τον προσέγγιζαν ρίχνοντας του ακατάπαυστες ερωτήσεις, με μία άνεση λες και μιλάν σε φίλο τους. ΈΚανε επίσης και αρκετά γυμναστική θυμάμαι, πολλές φορές τον θυμάμαι με κολλητά μπλουζάκια που εμφάνιζαν τα μούσκουλα (άσχετο βέβαια). Από τους καθηγητές πάντως που γούσταρα να παρακολουθώ , το μάθημά του κύλαγε γαμάτα.