Όταν μιλάμε για "ισότητα" εδώ στη Γη, (στους άλλους πλανητες δεν ξέρω τι κάνουνε, δεν έχω πάει) μιλάμε για ισότητα απέναντι στο νόμο, ο οποίος νόμος ιδανικά πρέπει να διασφαλίζει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα (θα τα βρεις στο site της διεθνούς αμνηστίας αν ενδιαφέρεσαι) συν να διακανονίζει τις ιδιαίτερες περιπτώσεις, διότι κάθε άνθρωπος είναι περίπτωση από μόνος του. Το να έχω φιλοσοφικά την άποψη ότι, δεν ξέρω, οι έξυπνοι με μεταπτυχιακά είναι ανώτεροι από τους χαζούς χωρίς μόρφωση, οι λευκοί ανώτεροί από τους μαύρους, γιατί,-όταν-εμεις-χτίζαμε-την-ακρόπολη-αυτοί-ξεφλουδίζανε-μπανάνες, μπορεί να είναι αξιόμεμπτο ή να χρίζει συζήτησης, όμως δεν είναι, και δεν θα έπρεπε να είναι σταθερά που χαρακτηρίζει τη νομική ισότητα της κοινωνίας μας, και το πώς αυτή εφαρμόζεται. Σε αυτή νομίζω αναφέρεται και η ερωτούσα, και τον τρόπο που καταλήγει να διαστρέφεται στην καθημερινότητα. Από τη στιγμή που δεν είμαστε ίδιοι, είναι αδύνατον να είμαστε και ίσοι, από τα μικρότερα (π.χ στο ύψος μας) ως τα μεγαλύτερα (π.χ πώς μας αντιμετωπίζει η κοινωνία αναλόγως του φύλου). Για αυτό λέμε ότι έχουμε ίσο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, το σεβασμό και το γήινο πλούτο, άσχετα με το προσωπικό, φυλετικό η κοινωνικό μας καλούπι, και ότι αυτό *ειναι* η ισότητα. Θεωρητικά πάντα. Πρακτικά, υπάρχουν διάφοροι παράγοντες, από τα κοινωνικά αρχέτυπα, τα διεθνή συμφέροντα, τις προσωπικές μας ικανότητες, τον τρόπο που μεγαλώσαμε, τις υποκειμενικές αντιπάθειες και συμπαθειες του καθενός, για τους οποίους η ισότητα "πάσχει".Όμως από αυτό, μέχρι την άρρωστη σύνδεση του: Μα όχι, είμαι ανώτερος από τον δίπλα, γιατί, κοίτα, έχω δύο μεταπτυχιακά και πληρώνομαι περισσότερο, άσε που αυτός είναι και μετανάστης, κάτι απέχει, και αν η κοπέλα, όπως υποψιάζομαι-δεν είναι δα και σπάνιο φαινόμενο- βλέπει δίπλα της κάτι τέτοιο, είναι πολύ ανθρώπινο να στεναχωριέται.