Η ισότητα κατά τη γνώμη μου πάσχει ακριβώς από τη στιγμή που θα την αντιμετωπίσουμε ως ίσο δικαίωμα πρόσβασης στο ο,τιδήποτε ή ως νομική κατασκευή. Ιδανικά ισότητα θα σήμαινε ότι αν ήμασταν 10 άνθρωποι με τις ίδιες ακριβώς ανάγκες, που έχουν να μοιράσουν 10 μήλα, ο καθένας θα πάρει από ένα και θα έχουμε ένα ακριβώς ισοδύναμο αποτέλεσμα. Ίσο δικαίωμα πρόσβασης στα μήλα, σημαίνει ότι μπορούμε να τρέξουμε όλοι μέχρι τη μηλιά, και ο καθένας θα πάρει ό,τι προλάβει. Αν τώρα ένας τρέχει με κομμένο πόδι, πού είναι η ισότητα;Γι' αυτό η ισότητα είναι ζήτημα κυρίως πολιτικό, και πώς την αντιλαμβάνεται κάθε ρεύμα σκέψης (αυτό βέβαια αποτυπώνεται κάποτε σε νόμο, αλλά ο νόμος δεν μπορεί να σου κάνει πολλά αν μια συγκεκριμένη αντίληψη για την ισότητα δεν εμπεδωθεί σε μια κοινωνία, άρα ξαναγυρνάμε στην πολιτική). Η "φυσική" μας κατάσταση είναι, βεβαίως, η ανισότητα (γιατί είμαστε ψηλοί/κοντοί, όμορφοι/ασχημοι, δυνατοί/αδύναμοι κ.ο.κ.). Αλλά η "φυσική" μας κατάσταση είναι και πολλά άλλα πράγματα που δείχνουμε να έχουμε ξεπεράσει ως κοινωνίες, ας ξεπεράσουμε λοιπόν κάποτε και την ανισότητα στην πράξη.
