Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα γκράφιτι και το street art και μάλιστα πιστεύω πως μπορούν να προσθέσουν ομορφιά και δημιουργικότητα στα μουντά αστικά τοπία. Ναι, είναι βανδαλισμός εξ'ορισμού, αλλά αυτό είναι και κομμάτι της γοητείας του street art (Σε αυτό το σημείο να εξαιρέσω γκράφιτι για πράσινους λαγούς, γαύρους αγνώστου πατρός και λοιπές χουλιγκανιστικές δυνάμεις). Επίσης, τις δουλειές του Bansky, μιας και αναφέρθηκε στο κείμενο, τις θεωρώ ευφυέστατες, συγκινητικές, γεμάτες έξυπνη ειρωνία και εύστοχους κοινωνικοπολιτικούς προβληματισμούς. Το συγκεκριμένο γκράφιτι, όμως, πραγματικά με διχάζει. Αισθητικά, μου κάνει την ίδια εντύπωση που θα έκανε και μια μουτζούρα, είναι σαν ένα έργο του Τζάκσον Πόλοκ απ'το οποίο όμως έχει αφαιρεθεί η πρωτοτυπία και η δημιουργική διαδικασία. Κοινώς, χύμα μπογιά σε λευκό φόντο, με αφηρημένα μοτίβα. Αν το έβλεπα οπουδήποτε αλλού, δε θα του έδινα καμία απολύτως σημασία. Σαφώς και είναι τέχνη, μιας και τέχνη είναι για μένα κάθε μορφής έκφραση. Σαφώς όμως και δεν ανήκει στα δείγματα τέχνης που θαυμάζω ή που με συγκινούν. Αυτό, όμως, που με προβληματίζει και με διχάζει είναι ο συμβολισμός που κρύβεται πίσω από ένα τέτοιο δημιούργημα. Άσχημο και κακόγουστο, σαν την Αθήνα. Βίαιο και μίζερο, σαν την κατάσταση της κοινωνίας και της παιδείας. Σοκαριστικό, κυρίως, γιατί βρίσκεται πάνω σε ένα ιστορικό κτίριο, που μάλιστα έχει "χτυπηθεί" στο παρελθόν από καθεστώτα που ήθελαν να βουλώσουν στόματα και είχαν στερήσει την ελευθερία του λόγου, της έκφρασης, ακόμα και της ίδιας της ζωής.Όχι, δε μου αρέσει να βλέπω νεοκλασικά κτίρια της πρωτεύουσας να μουτζουρώνονται. Τα θέλω καθαρά, φωτισμένα και περιποιημένα, όπως αυτά του εξωτερικού. Χώρος για γκράφιτι υπάρχει και αλλού. Δε μου αρέσει καθόλου που ο σεβασμός προς την ιστορία έχει χαθεί και που "άγνωστοι" βεβηλώνουν κτίρια που θα έπρεπε να θεωρούνται ιερά. Δε μου αρέσει η δειλή στάση του πρύτανη, γιατί το χώρο που βρίσκεται θα έπρεπε να τον τιμάει εκφράζοντας μια άποψη, είτε θετική είτε αρνητική. Αυτό, όμως, που δε μου αρέσει καθόλου είναι που ζω σε μια χώρα στην οποία η άγρια μαυρίλα του εν λόγω γκράφιτι καταφέρνει να χαρακτηρίσει εύστοχα και εξαγριώνοντας την κατάσταση της κοινωνίας, της παιδείας και της ελληνικής πραγματικότητας του σήμερα.
