Κάνεις λάθος. Ο Κούρος ασχολούταν με το τρέξιμο από μικρό παιδί και παίρνει την πρώτη του διάκριση σε ηλικία 27 ετών σ' ένα άγωνα που δε συμμετέχουν επαγγελματίες δρομείς, στο Σπάρταθλον, ενώ μικρότερος σίγουρα θα είχε συμμετάσχει και σε επίσημα αγωνίσματα δεν μπορεί να πήγε κατευθείαν εκεί. Όλοι οι μεγάλοι δρόμεις ακολούθησαν τα επίσημα αγωνίσματα γιατί από πιτσιρίκια διακρίνονταν παγκόσμια. Για να σκεφτούμε τι "αθλητές" είναι οι των υπεραποστάσεων, ο Κούρος το 2005 σε ηλικία 49 χρονών κατέρριψε παγκόσμιο ρεκόρ που είχε κάνει ο ίδιος όταν ήταν 28 χρονών. Πριν μερικά χρόνια άνοιξε μια συζήτηση οι υπεραποστάσεις να γίνουν ολυμπιακό άθλημα και όλοι αυτοί εναντιώθηκαν. Καθότι γνώριζαν και γνωρίζουν πολύ καλά πως εάν εισέλθουν οι επαγγελματίες αθλητές (διακεκριμένα ταλέντα από μικρά παιδιά προπονημένα υπό την επίβλεψη των καλύτερων γυμναστών) οι ίδιοι "οι φυσιολάτρεις, τα κομάντα" ας τους ονομάσω έτσι, θα εξαφανιστούν.Δεν επιθυμώ να υποβαθμίσω αυτούς τους ανθρώπους, αλίμονο είναι αξιοθαύμαστοι και ο Κούρος ο κορυφαίος εξ αυτών ακόμη πιο πολύ. Απλώς να βάλω τα πράματα στην πραγματική τους διάσταση. Υπάρχει μια γενική λανθασμένη εντύπωση στον πως οι των υπεραποστάσεων είναι φαινόμενα. Ενώ τα φαινόμενα στους δρομείς είναι οι κάτοχοι των ρεκόρ στο μαραθώνιο και τα 10 χλμ. Πίστεψε με, ασχολούμαι με το τρέξιμο, μετά από ένα σημείο το πόσες ώρες τρέχεις σου είναι επουσιώδες, δεν σε απασχολεί, τρέχεις όσο θες. Το παλούκι και το ζητούμενο είναι η ταχύτητα με την οποία το κάνεις.