#2 οποίος έχει μεγαλώσει με οικονομικη άνεση είναι λογικό να εχει μεγαλύτερη πρόσβαση σε ευκαιρίες, αυτό όμως δεν σημαίνει οτι δεν μπορεί να αποτυχει, όπως επίσης και ένας φτωχός δεν είναι απαραιτητα καταδικασμένος. Το σημαντικό είναι να θες να αλλαξεις τα πραγματα και να προσπαθείς για αυτό.Κατανοώ οτι βρισκόμαστε στην εποχή της κρίσης, αλλά έχετε προσπαθήσει περισσότερο με τον άντρα σου για μια καλύτερη ζωή η' απλα έχετε βολευτει στο είμαστε φτωχοί και δεν αλλάζει τίποτα; Επίσης δεν μας λες αν εχεις σπουδάσει που θεωρητικά θα άνοιγε καποιες πόρτες παραπανω. Η απαράδεκτη αντικειμενικα συμπεριφορα της συμμαθήτριας σου πιστεύω θα έπρεπε να σε κινητοποιήσει για κάτι καλυτερο. Αντί να σου δημιουργεί αίσθημα κατωτερότητας θα έπρεπε να πάρεις δυναμη για να αλλαξεις την μοίρα σου. Διαβαζες ώστε να περάσεις σε μια σχολη και να έχεις αργότερα περισσότερες ευκαιριες, είχες στόχους; Δεν θέλω να κανω κριτικη ουτε λέω οτι φταις εσύ για αυτη την κατασταση.Εξάλλου στις μέρες μας είναι σε τραγική οικονομική μεγαλο μέρος του πληθυσμού. Αυτό που βλέπω όμως είναι οτι βαλτωσες στην ηττοπαθεια σου και εμεινες πίσω απο την χαμηλή σου αυτοπεποίθηση. Πηρες την κατασταση σαν δεδομένη και ίσως βολευτηκες σε αυτή. Δεν ξέρω αν είναι σκόπιμο να αναφέρω το παράδειγμα του παππού μου γιατί ήταν αλλες εποχές, αλλά μεγάλωσε σε ενα καλύβι σε ενα χωριό της Ηπείρου. Παράγκα στην καλύτερη περίπτωση. Με προσπάθεια και θεληση κατάφερε σπούδασε,έγινε επιστήμονας και άλλαξε τη ζωή του. Όπως πολλοί φιλοι του απο το χωριό που δεν είχαν παπούτσια να φορέσουν έγιναν καθηγητές σε σχολεία και πανεπιστήμια.Θα μπορουσαν και ολοι αυτοι να μη προσπαθησουν και να μεινουν στο χωριο να φυλανε προβατα.Τίποτα δεν είναι ευκολο η' δεδομένο. Δυστυχώς έχασα τον παππού μου πριν 6 χρόνια αλλα απο το μυαλό μου δεν έχει φύγει ουτε μια μέρα.