#1 Διαφωνώ. Δεν είναι ότι το κάνεις διότι δεν είσαι αρκετά αυστηρή με τον εαυτό σου. Το κάνεις διότι γνωρίζεις ότι δε θα έχεις συνέπειες. Και αυτό δε σε κάνει κακό άνθρωπο, αλλά απλώς άνθρωπο. Σε ένα πιό ανώδυνο παράδειγμα: Όλοι γνωρίζουμε ότι είναι κακό για την υγεία μας να υπερκαταναλώνουμε λιπαρά, όμως οι τυχερές/οι που έχουν μεταβολισμό αρκετά καλό ώστε να μην παχαίνουν εύκολα, θα το τσακίσουν και καθημερινά, αν τους αρέσει, το ξύγκι στο μπριζολίδι, άσχετα αν διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους οι καρδιολόγοι ότι αυξάνεται ο κίνδυνος εμφράγματος.Τώρα, για ποιό λόγο σου αρέσει: Νέτα-σκέτα εκτονώνεις την αρνητική σου ενέργεια, την οποία για τους α ή β λόγους δε μπορείς; δε θέλεις; Δε σε παίρνει; να εκτονώσεις αλλού. Έχει φυσικά να κάνει και με αίσθηση εξουσίας και παντοδυναμίας, που λέει και η Λένα, αν όμως απλώς ήθελες να νιώθεις ανώτερη και σε έλεγχο, θα μπορούσες να το κάνεις, ή έστω να προσπαθήσεις να το κάνεις, και με θετικούς τρόπους (π.χ ακούγοντας τα προβλήματα των αγνώστων και στηρίζοντάς τους). Ένα ακόμα παράδειγμα: Ο υπάλληλος κακοποιείται στη δουλειά του από το διευθυντή, όμως δε θέλει να του πει στα ίσια "άντε και γ@", διότι ξέρει ότι θα χάσει τη δουλειά του. Έτσι χαίρεται να κακοποιεί τη γυναίκα ή τα παιδιά του στο σπίτι, με την πρόφαση "ότι δεν έχουν κάνει τις δουλειές, δεν είναι καλοί μαθητές/μαθήτριες κλπ, του τρωνε τα λεφτά" ή κι εγώ δεν ξέρω τί. Και φυσικά του αρέσει, και φυσικά ηρεμεί, διότι παίρνει πίσω τη δύναμη που χάνει με το να σκύβει το κεφάλι στο αφεντικό του.Τί να κάνεις: Να καταλάβεις τί είναι αυτό που σε ενοχλεί και δεν εκφράζεις στους γνωστούς, πώς νιώθεις ότι είσαι θύμα ή αδύναμη ή ανήμπορη απέναντί τους, και να το αντιμετωπίσεις με έναν -κατά προτίμηση- θετικό και δημιουργικό τρόπο (όχι ότι, αν είναι και τελείως μ@ είναι και έξω από τη ζωή και πεις και δυο-τρία "άντε γ@"). Έτσι, χωρίς να χρειαστεί να καταπιεστείς, θα παρατηρήσεις μία μέρα ότι έχεις απλώς χάσει το ενδιαφέρον να πληγώνεις συναισθηματικά τον κάθε άσχετο, γιατί δεν έχεις καταπιεσμένο θυμό και αίσθηση αδυναμίας που ζητάνε αρένα να εκτονωθούν.#2 Σε όλη μου τη ζωή ποτέ δεν έχω ακούσει κανένα παιδί να έχει πικρία για τους γονείς επειδή δεν το πήγαν μπαλέτο ή πιάνο ή Γαλλικά, ή επειδή δεν είχαν χρήματα για να του πάρουνε ρούχα. Όλοι έχουν πικρία για την έλλειψη αγάπης, αποδοχής και ζεστασιάς, οι οποίες δεν κοστίζουν τίποτα, όμως πρέπει να τις έχεις η ίδια για να μπορέσει το παιδί να τις πάρει (και από τον τρόπο που γράφεις, ψυχαναιμίζομαι πως τις έχεις). Όσο για τα έξοδα οδοντιάτρου, που τυχαίνει να γνωρίζω, ξέρω πως στις οδοντιατρικές σχολές οι φοιτητές κάνουνε κλινικές με ελάχιστο ή καθόλου αντίτιμο (τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη). Ψάξε το λίγο αυτό, τόσο για εσάς όσο και τα (ελπίζω στο μέλλον) παιδιά σου. Δεν υπάρχει χειρότερο από τον πονόδοντο...