Κι επειδή έχω εκνευριστεί τα μάλα με την παραφορά με την οποία μιλάς για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα και επειδή τα κατεβατά σου φλερτάρουν επικίνδυνα με ρατσιστικό παραλήρημα εναντίον των "φτωχών", θα σου πω κάτι τελευταίο για να τελειώνουμε. Σε όλα αυτά που γράφεις, έχεις πάρει μεμονωμένα παραδείγματα κάποιων ανθρώπων και τα κραδαίνεις στη μούρη μας (με θυμό μάλιστα) ως κανόνα, τη στιγμή που οι περισσότεροι πλέον μεγαλώνουν με στερήσεις και μεγαλώνουν αξιοπρεπέστατα. Όχι δεν χρειάζεται ένα παιδί να έχει "πρώτο χέρι" ρούχα, ούτε η οικογένεια να έχει αυτοκίνητο. Ούτε χρειάζεται ένα παιδί να "έχει πιάσει λεφτά στα χέρια του". Τα λεφτά θα τα πιάσει όταν θα δουλέψει. Τα "στανταρτς της εποχής" θα μάθεις ΕΣΥ στο παιδί σου να τα αξιολογεί ως αναγκαία ή μη. Όπως και ΕΣΥ θα μάθεις στο παιδί σου ότι το πουλόβερ "δεύτερου χεριού" θα το ζεσταίνει και θα το ομορφαίνει το ίδιο με το πουλόβερ "πρώτου χεριού". Θα το μάθεις να χαίρεται με τα δώρα όσο φτηνά κι αν είναι κι από όπου κι αν προέρχονται. Θα το μάθεις ότι η ίδια η ζωή είναι δώρο για το οποίο όμως πρέπει να παλέψεις και να αγωνιστείς.Τα παιδιά δεν είναι έρμαια της κοινωνίας και των απαιτήσεων της και αν είναι τότε φταις εσύ ο γονιός και όχι η πουτ@να η κοινωνία. Ναι είναι σίγουρα πολύ πιο δύσκολο να μεγαλώνεις παιδιά με στερήσεις. Θέλει διαρκή υπερπροσπάθεια. Δεν είναι όμως ακατόρθωτο και σίγουρα δεν είναι καταδικαστέο. Το να περιγράφεις τις ελλείψεις αγαθών όπως τα ρούχα "πρώτου χεριού" και τα οικογενειακά αυτοκίνητα ως "βασανιστήριο" είναι ντροπή και αίσχος. Όπως επίσης και το σηκώνεις το δαχτυλάκι σου και να πατρονάρεις ΕΣΥ τους ανθρώπους που με ειλικρίνεια, ανθρωπιά και κόστος ψυχής κάνουν ανάλογο ερώτημα.Δεν είναι όλες οι ερωτήσεις αποκλειστικές ευκαιρίες για ρητορεία.