Πάντα μπορεί να λέμε για τις σχέσεις, τί με νοιάζει τί θέλει ο άλλος. Αλλά για να υπάρχει η πιθανότητα να κάνουμε κάποιους συμβιβασμούς, όπως απαιτείται σε όλες τις σχέσεις, θα πρέπει τουλάχιστον να έχουμε ξεκαθαρίσει ποιες είναι οι επιθυμίες του άλλου. Όχι γιατί τις έχει, αλλά ποιες είναι...Αυτό νομίζω ότι ρωτάει η φίλη της ερώτησης 6. Αν υποθέσουμε ότι ο φίλος της είναι περίπου στην ίδια ηλικία με αυτή, μιλάμε δηλαδή για έναν (σχετικά) ώριμο άνθρωπο, είναι σε μία σχέση όχι για πολύ καιρό αλλά παρόλα αυτά θέλει να ζήσουν στο ίδιο σπίτι και είναι ανοιχτός στην προοπτική ενός παιδιού. Στο γάμο είναι αρνητικός γενικώς και αορίστως. Πιστεύει ότι αν γεννηθεί ένα παιδί θα είναι λιγότερο δεσμευμένος από ό,τι αν είναι παντρεμένος? Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι αφήνουν τα πράγματα να εξελιχθούν τυχαία για να μη φέρουν την ευθύνη της επιλογής τους. Προσωπική μου άποψη ότι αυτό κρύβει ανωριμότητα και τίποτε άλλο. Και βέβαια σε κάτι τέτοιες σχέσεις όπως αυτή της ερώτησης 6 αυτοί οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα των άπειρων επιθυμιών και των άπειρων επιλογών.......