Ακομα θυμαμαι ενα κειμενο που ειχες γραψει Αρη πριν 1,5 νομιζω χρονο για το μαγαζι που διατηρουσε η μητερα σου και το θανατο της...Ειναι πραγματικα πολυ συγκινητικο αυτο που σου συνεβη με την κασετα και τη φωνη της (οποιος το εχει ζησει, καταλαβαινει) και θα ηθελα να μοιραστω και γω μια αντιστοιχη δικη μου, αναπαντεχη εμπειρια. Πριν περιπου 7-8 μηνες και με αφορμη το τουιτερ, ενα βραδυ απελπιστικης βαρεμαρας καθομουν και εψαχνα κατι "χαζοεκπομπες" στο youtube, απ αυτες που δεν εβλεπα ποτε στην καθημερινοτητα μου γιατι τις θεωρουσα χαμηλης αισθητικης κλπ (αλλα που η ατιμη η ανεργια μ εκανε πλεον κ τις βλεπω που και που!) Και ξαφνικα βλεπω στο κοινο τη μαμα μου! Μπροστα μπροστα. Για 2-3 δευτερολεπτα νομιζα οτι εχω παραισθησεις δεν ξερω πως να το περιγραψω. Ηταν αυτη...γυρω στο 97-98 και φυσικα ειχε παει κρυφα απο μενα γιατι ηξερε οτι αν μου το ελεγε θα ειχαμε καβγαδες για κανα μηνα...!Καθομουν κ εβλεπα την εκπομπη στο mute, απλα και μονο για να τη βλεπω και ετρεχαν δακρυα στα ματια μου. Απο τη μια, τοσα χρονια μετα της "θυμωσα" που εκανε κατι που ηξερε οτι δεν θα ηθελα ποτε να το κανει και απο την αλλη το οτι με "παρακουσε", ηταν η αφορμη που την εβλεπα για πρωτη φορα, 7 χρονια μετα τον θανατο της, στα 54 της χρονια.Ηταν και η μοναδικη φορα που ειδα τη μητερα μου, καθως ποτε απο εκεινο το βραδυ δεν βρηκα το κουραγιο να το ξαναδω. Ξερω ομως οτι οποιαδηποτε στιγμη θελησω να τη δω, θα ειναι εκει...Αν και πραγματικα δεν ξερω ποτε θα βρω τη δυναμη να το ξαναδω.(μου λειπεις)