Αρχικα ενιωσα ενα κομπο στο λαιμο.Δεν μπορω να δεχτω τον θανατο,δεν το εχω καταφερει.Μετα διαβασα και το αρθρο του 2012 που αφορουσε το μαγαζακι στη Θεσσαλονικη και θαυμασα τη δυναμη αυτης της γυναικας που προφανως ενω υπεφερε μεσα της,προσπαθησε να δωσει ενα τονο αισιοδοξιας στο τελος.Και νομιζω πως ειναι αυτοι οι αισιοδοξοι και δυνατοι ανθρωποι που μας λειπουν περισσοτερο οταν φυγουν.Το γεγονος οτι νιωσατε ομορφα στο ακουσμα της φωνης της δειχνει οτι εχετε παρει κατι απο τον γλυκο της χαρακτηρα.