Μικρό και αρκετά περιεκτικό άρθρο που προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς οι περισσότεροι έχουμε ζήσει τέτοιες χαρμολύπες στιγμές στην καθημερινότητα μας.Όπως καταλαβαίνετε έχω χάσει και εγώ αγαπημένα πρόσωπα (θείο, πατέρα παππού, γιαγιά...). Εκεί που ήθελα να σταθώ περισσότερο όμως, είναι στο γεγονός ότι τέτοια κείμενα μας ενώνουν, τέτοια άρθρα μας προτρέπουν να μοιραστούμε "πράγματα" με άλλους ανθρώπους. Ειδικά αυτή τη περίοδο που διανύουμε χρειαζόμαστε και άλλα τέτοια άρθρα. Είναι προτιμότερο να μοιράζεσαι μια εμπειρία σου, παρά να αντιπαρέρχεσαι -κυρίως με άσχημο τρόπο, άσχημους χαρακτηρισμούς κ.λπ- με κάποιον συνάνθρωπό σου.Νιώθω την ανάγκη λοιπόν να ευχαριστήσω όλους τους φίλους που ανέφεραν κάποια δική τους εμπειρία με αγαπημένο τους πρόσωπο. Τέλος, για ακόμα μία φορά διαπιστώνω πως όσο μεγαλώνω ,γίνομαι ολοένα και πιο ευαίσθητος.... f@#$!