#7 Σε καταλαβαινω απολυτα. Νιωθω ακριβως τα ιδια, με τη διαφορα οτι ειμαι 30 και ζω μονη μου. Και αυτο βοηθαει. Αν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα πηγαινε σε εναν ψυχολογο. Μπορει να παρει χρονο (και χρημα),αλλα σιγουρα θα σου δωσει απαντησεις και υποστηριξη. Η "μαμα"πολλες φορες στο ονομα της αγαπης, της εγνοιας και της αφοσιωσης, χειραγωγει, ελεγχει υπερβολικα κ κακοποιει συναισθηματικα. Και πρεπει αφενος τα παιδια να βαλουν τα σωστα ορια κ αφετερου να φροντισουν ωστε να μην κανουν το ιδιο στα δικα τους παιδια (τα λεω για να τ'ακουω κι εγω..)