Κακιούλα θα γράψω: κάποτε μου είχε πει ένας γιατρός ότι κάθε ασθενείς έχει τον ιατρό που του αξίζει.Ίσως επειδή ήταν απογοητευμένος από το σύστημα που αντίκρισε στην Ελλάδα όταν γύρισε ύστερα από χρόνια. Σίγουρα όμως επειδή ο ασθενής πρέπει να καταλάβει αν το σύστημα προωθεί τον πραγματικά άξιο ή όχι. Και τέτοιες αποφάσεις είναι δύσκολο να παρθούν όταν κυριαρχεί ο φόβος για τον υγεία. Γιαυτό επιστρατεύουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε λεφτά και γνωριμίες για να επιβληθούμε στον φόβο αλλά όχι στην ασθένεια. Αυτό κάνει τα πράγματα περίπλοκα. Ένας καλός γιατρός στην Ελλάδα για μένα πρέπει να έχει και συναίσθηση προς τον ασθενή αλλά και εμπειρία στο εξωτερικό, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Υ.Γ. Ο γνωστός μου αυτός, ο αξιόλογος άνθρωπος που ασκεί το επάγγελμα του ιατρού μπορεί και ζει σαν ελεύθερος επαγγελματίας πλέον χωρίς να αναγκάζετε να γίνεται εγχειρίδιο κανενός (το "τσουτσέκι τους" όπως το αποκαλούσε) στις ιδιωτικές κλινικές.