#3 Το "βαριέμαι κάποιον" κανονικά, δεν είναι κάτι που μπορείς να κρύψεις. Από τις συζητήσεις σας, τον τρόπο που φέρεσαι, από τα μικρά πράγματα, (ας πούμε ότι ενδεχομένως σου μιλάει και εσύ ασυναίσθητα κοιτάς αλλού) η τύπισσα θα έπρεπε να το έχει λάβει το μήνυμα, άσχετα αν εσύ έχεις την καλύτερη των προθέσεων, ή αν είσαι, όπως λες bitch. Και όταν λαμβάνουμε τέτοια μηνύματα, συνήθως απομακρυνόμαστε από μόνοι μας, διότι μας αρέσει να μας αντιλαμβάνονται σαν ενδιαφέροντες ανθρώπους. Μας αρέσει, πέρα από το να χαϊδεύεται ο ναρκισσισμός μας (αν θες τη "σκοτεινή" εκδοχή), να μπορούμε να επικοινωνούμε, να ανταλάσσουμε. Δεν το έχει λάβει, όμως, όπως λες, και εκεί κάτι υποψιάζομαι ότι μπορεί να συμβαίνει. Τί; Δεν ξέρω. Ίσως να θέλει δίπλα της κάποιον που συγκεκαλυμμένα την απορρίπτει, χωρίς όμως να την κακοποιεί, γιατί έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, αλλά όχι τόσο χαμηλή. Μπορεί ακόμα να φοβάται να δημιουργήσει ουσιαστικές σχέσεις με ανθρώπους. Να δένεται μεν συναισθηματικά, αλλά να διατηρεί ένα βαρετό προσωπείο, που της είναι βολικό, και να αποφεύγει να ξεδιπλώσει τον εαυτό της. Αλλά πάλι, η συμπεριφορά αυτή, μπορεί να ερμηνευτεί με εκτό χιλιάδες ακόμα τρόπους, συνειδητούς, υποσυνείδητους, κάτι στο ενδιάμεσο, διάλεξε και πάρε. Γιατί σου τα λέω όλα αυτά: Όχι για να σου αποδείξω πως είναι εκείνη που έχει το πρόβλημα (μπορεί στην τελική να είσαι και εσύ που αρνείσαι να της δώσεις μία ουσιαστική ευκαιρία- δεν ξέρω, αλλά δεν έχει και σημασία), αλλά για να καταλάβεις πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχεις ενοχές. Μπορείς να είσαι ακόμα και αγενής μαζί της, αλλά το καλύτερο είναι, χωρίς σφίξιμο στην καρδιά, χωρίς πρόσθετο άγχος, απλά να συνεχίσεις τις δικαιολογίες, ή να πεις κάπως πιο "γλυκά" την αλήθεια. Π.χ "Να είμαι ειλικρινής, δεν έχω όρεξη να βγούμε σήμερα, θέλω να αράξω σπίτι μόνη μου", ώστε και να μη νιώθεις άσχημα που αναγκάζεσαι να πεις ψέμματα, και να μη νιώθεις άσχημα που την απορρίπτεις.