Για την ερώτηση 1: Η κατάσταση είναι αρκετά απογοητευτκή. Πολλές φορές η εμπειρία της πρακτικής άσκησης ή της εθελοντική εργασίας δεν λογίζεται από πολλούς εργοδότες ως επαγγελματική εμπειρία. Δείχνει ότι δείχνεις ενδιαφέρον, αλλά μέχρι εκεί. Στις προκηρύξεις εννοείται δεν μετράνε για προϋπηρεσία. Παράλληλα, υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός ακόμη και για θέσεις εθελοντικής εργασίας (κι όμως, όποιος έχει ασχοληθεί το ξέρει). Όλο σεμινάρια, συνέδρια, επιμορφώσεις, εθελοντική εργασία είμαστε και τίποτα. Βέβαια δεν μπορείς να κάνεις και πολλά, συνεχίζεις να πληρώνεις ώστε μία μέρα να πληρωθείς (όλα τα παραπάνω αν δεν απαιτούν ανοιχτά χρήματα, δημιουργούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έξοδα, πράγμα που σημαίνει ότι όσο πιο οικονομικά αδύναμος είσαι τόσο μικρότερη πρόσβαση μπορείς να έχεις σε αυτά, πρακτικά), στέλνεις βιογραφικά, παίρνεις μέρος σε προκηρύξεις, διαγωνισμούς, ΟΑΕΔ, καμιά δουλειά του ποδαριού άμα κάτσει κλπ. ενώ παράλληλα σκέφτεσαι "μήπως να σηκωθώ να φύγω". Τώρα εγώ για καλό σχολίασα; :P