@4Ίσως πίστευες ότι θα γίνουν όλα εύκολα και μαγικά, αλλά ποτέ δεν συμβαίνει αυτό.Μπορεί να ακούς τους μεγαλύτερους να αναπολούν τα φοιτητικά χρόνια, αλλά ακούς σχεδόν πάντα μόνο τις καλύτερες στιγμές, μια συρραφή των πιο ευτυχισμένων περιόδων. Αν σου τα έλεγαν αναλυτικά, θα άκουγες και για τις απογοητεύσεις, τις προδοσίες, τη ρουτίνα, την κούραση των εξεταστικών, τη μοναξιά αν είσαι μακριά απ'το σπίτι και όλα αυτά που μας ενηλικιώνουν. Όσο περνάνε τα χρόνια όμως, σου μένουν μόνο τα ωραία και απωθείς τα άσχημα και είναι και αυτή η γλυκιά γεύση της τότε ανεμελιάς που τα ποτίζει όλα. Τώρα περνάς δύσκολα, σιγά σιγά όμως θα αρχίσεις να ξαναζείς και να περνάς καλά. Είναι ταμπού κοινωνικά να σταματάς μια σχέση χωρίς πολύ σοβαρό λόγο και δυσκολεύεσαι να αποδεχθείς ότι το έκανες τόσο εύκολα. Νιώθω ότι προσπαθείς να ξεπεράσεις το γεγονός ότι αυτός ο χωρισμός δεν σου κόστισε στην ουσία και τιμωρείς υποσυνείδητα τον εαυτό σου γι'αυτό με την απομόνωση. Έχεις δικαίωμα να προχωρήσεις στη ζωή σου. Πάρε τηλέφωνο τους φίλους σου και ξεκίνα να βγαίνεις. Πότε πότε θα συμβαίνει κάτι πραγματικά αξέχαστο και συγκλονιστικό, αρκεί να συνεχίσεις να 'ζεις'.