Max, με αυτή τη λογική, και ο άνεργος μπορεί να βολεύεται με το επίδομα ανεργίας και να μην ψάχνει για δουλειά, άρα να μην του το δίνουμε; Και αν το δυνατό παιδί δυναμώνει, γιατί είναι αυτό κακό; Καταλαβαίνω (πιστεύω) τι εννοείς, αλλά από τη στιγμή που οι φιλόσοφοι του δικαίου δεν έχουν συμφωνήσει ακόμη για το τί είναι δίκαιη μοιρασιά, μου φαίνεται περίεργο να βγάζουμε τόσο εύκολα έξω τη μία από τις επικρατέστερες απόψεις (να γίνεται δηλ. η μοιρασιά ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε δικαιούχου). Και επειδή εκτιμώ κι εγώ τον τρόπο σκέψης της Λένας, γι' αυτό ζήτησα επεξήγηση. 1η παρατήρηση εκτός θέματος της ερώτησής μου. Δεν θεωρώ ότι ο γονιός έχει ηθική υποχρέωση να μοιράσει την περιουσία του στα παιδιά του, δική του είναι, αν θέλει μπορεί να την φάει όλη μόνος του. Ο ρόλος του γονιού (για μένα) είναι να δώσει εφόδια στα παιδιά του για να μπορούν να είναι αυτάρκη, και, στην καλύτερη, να είναι ο ίδιος ένα δίχτυ προστασίας αν τα παιδιά βρεθούν σε δύσκολη στιγμή. Με αυτή την έννοια, θεωρώ ότι οι γονείς του παραδείγματος επιτέλεσαν μια χαρά τον πρώτο σκοπό στην κόρη, που είναι αυτάρκης, αλλά όχι στον γιο, και γι αυτό του δίνουν το δικαίωμα να μείνει στο σπίτι, ως δίχτυ ασφαλείας για να μη μείνει στο δρόμο. Και, 2η παρατήρηση εκτός θέματος, ναι, προσωπικά θα θεωρούσα μεγάλη γαϊδουριά να λέει ο άλλος να μείνουν τα ανήψια του στο δρόμο, γιατί θέλει το παιδικό του δωμάτιο ανέγγιχτο για όποτε του καπνίζει να επιστρέφει στο χωριό. Μα πολύ μεγάλη γαϊδουριά.