(με κάποιες μέρες καθυστέρησης)Νομίζω ότι στο συγκεκριμένο θέμα μπλέκουν 3 θέματα που δε θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται κοινά, ακόμα και αν είναι το ίδιο φιλοσοφικό ερώτημα. 1) η συγκεκριμένη περίπτωση της ερώτησης2) η μοιρασιά της περιουσίας των γονιών γενικά3) η κοινωνική πρόνοιαΓια το 1 δεν μπορούμε να πούμε πολλά, οι λεπτομέρειες που λείπουν είναι υπερβολικά πολλές.Το 2 με το 3 δεν είναι ακριβώς συγκρίσιμα γιατί α) οι γονείς μοιράζουν τη δική τους περιουσία, το κράτος την περιουσία των πολιτών που είναι ταυτόχρονα και πάροχος και παραλήπτηςβ) στην περίπτωση των γονιών το συναίσθημα (κυρίως της ενοχής) συχνότατα υπερβαίνει της δικαιοσύνης, στο κράτος πάλι ποτέ :-)Τέλος πάντων, εν συντομία για εμένα μία ομάδα πρέπει να βοηθά περισσότερο τα πιο αδύναμα μέλη. Ένας γονιός όμως δεν πρέπει να βοηθά μόνονερως, και σε καμία περίπτωση να αναγκάζει το ένα παιδί να βοηθά και αυτό ενεργά χωρίς τη συγκατάθεσή του. Από εκεί και πέρα:- το αν αδερφός θα βγάλει στο δρόμο αδερφό γιατί δε γουστάρει να βοηθά είναι θεωρώ θέμα της αγωγής και όχι της περιουσίας που έχει πάρει (το θέμα της αγωγής είναι αμφίδρομο πάντως,ε;) - Το πρόβλημα της "υπερβολικής" στήριξης είναι υπαρκτό και όποιος θέλει να βοηθήσει ουσιαστικά και όχι απλώς να καλύψει τις ενοχές του πρέπει να το έχει υπόψη του.
