Η καλύτερη μου φίλη έφυγε πριν 5 χρόνια στα 13 της από όγκο στον εγκέφαλο... Την θυμάμαι στους σκοτεινούς θαλάμους της πτέρυγας παίδων να βλέπει την ζωή να φεύγει μέσα απ'τα χέρια της και όμως να χαμογελάει και να μας καθησυχάζει πως όλα θα πάνε καλά!! Δεν περνάει μέρα που να μην την σκέφτομαι και να κλαίω....Όχι τόσο που έφυγε-άλλωστε λένε πως τα λουλούδια που ανθούν πολύ καιρό χάνουν την ομορφιά τους-όσο για το μεγαλείο ψυχής που επέδειξε σε μια τόσο δύσκολη μάχη....κι ας ήταν μόνο 13Μαράκι να είσαι καλά εκεί που βρίσκεσαι..Πληροφοριακά ο χρόνος δεν γιατρεύει...