6. Φιλενάδα είχα κάποτε μια σχέση 4 χρόνια στην οποία όλα μου άρεσαν εκτός από αυτό που λες κι εσύ. Ήθελα κι άλλα. Δεν τα ζητούσα όμως γιατί έδινε αυτά που ήθελε να δώσει και πίστευα ότι δεν έχει νόημα να ζητάς κάτι που δεν θέλουν να σου δώσουν. Χρειάστηκε να χωρίσουμε (ήρεμα και φιλικά), να κάνω κι άλλες σχέσεις να περάσουν 10 χρόνια, για να καταλάβω πόσο χαζά ήταν αυτά που μου έλειπαν. Ήταν πράγματα που θα τόνωναν τον εγωισμό μου και τίποτα παραπάνω. Δεν ήταν πράγματα ουσίας. Παρόλα αυτά, τότε μου έλειπαν και μέχρι σήμερα συνεχίζω να είμαι εκδηλωτικός άνθρωπος και να μου αρέσουν οι άνθρωποι που είναι επίσης εκδηλωτικοί. Κατέληξα στο συμπέρασμα λοιπόν, ότι ακόμα κι αν είναι ασήμαντα αυτά που σου λείπουν, αν νιώθεις ότι καταπιέζεσαι, αν νιώθεις ότι κάτι πρέπει να αλλάξει για να νιώθεις άνετα σε μια σχέση, τότε πρέπει ή να τα συζητήσεις για να δεις και τη δυνατότητα επικοινωνίας σε αυτόν τον τομέα ή πρέπει να φύγεις. Πριν αρχίσεις να γίνεσαι γκρινιάρα και πριν αρχίσεις να νιώθεις αδικημένη. Γιατί δεν υπάρχει χειρότερο από το άσχημο τέλος μιας όμορφης σχέσης :)