#3 Το να πιάσεις τον άλλον, να το κάτσεις κάτω και να του πεις "Έχω να σου ανακοινώσω κάτι σοβαρό που αφορά το κοινό μας μέλλον" είναι κάτι που, προφανώς, θα πρέπει να γίνει την κατάλληλη στιγμή - αν είναι να γίνει έτσι.Δεν είναι όμως ανάγκη να γίνει έτσι. Είναι από τα θέματα που μπορεί να θιγεί σχετικά εύκολα, casually (που λέγανε και στο χωριό μου την Πέρα Βρυσομάνα).Τύπου "ήταν κι ένα μωρό στο λεωφορείο που μας πήρε τ'αυτιά - να κάτι τέτοια συμβαίνουν και βεβαιώνομαι ότι δε γουστάρω τα παιδιά". Ή "άσε με τσάτισε κι η μάνα μου που μου έλεγε για τον προορισμό της γυναίκας πάλι - μα άλλη γλώσσα μιλάμε;"Μπορείς δλδ να το πετάξεις όπως πετάς το "καλά, σιχαίνομαι τις μελιτζάνες" ή "απορώ πώς τη βρίσκουν μερικοί να σκαρφαλώνουν κατσάβραχα για διασκέδαση", *χωρίς* ο άλλος να έχει προσφερθεί να σου μαγειρέψει μελιτζάνες, ούτε να σου έχει προτείνει διακοπές για αναρρίχιση στην Κάλυμνο.Γιατί μερικοί περιμένουν πολύ για να ξεκαθαρίζουν τις πραγματικές τους προθέσεις, και καταλήγουν οι σύντροφοί τους να στέλνουν εδώ ερωτήσεις "Μετά από τρία χρόνια τρελού έρωτα μου αποκάλυψε ότι δε θέλει οικογένεια, τι να κάνω;" κι εμείς να τους τα χώνουμε κιόλας στα σχόλια "Τρία χρόνια και δεν ήξερες τι ήθελε σε μια σχέση, πόσο ντουγάνι είσαι;"
